اثیل
نویسه گردانی:
ʼṮYL
اثیل . [ اُ ث َ ] (ع اِ مصغر) تصغیر اَثل .
واژه های همانند
۳۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۴ ثانیه
اثیل . [ اَ ] (ع ص ) محکم . (مهذب الاسماء). محکم بُن . (منتهی الارب ). استوار. || قدیم . کهن : مجدٌ اثیل . || اصیل . آنکه و آنچه اصل بزرگ دا...
اثیل . [ اَ ی َ ] (ع ص ) بعیر اثیل ؛ شتر بزرگ نَره . ج ، ثیل .
اثیل . [ اَ ] (اِخ ) محلی است در بلاد هذیل در تهامه . (معجم البلدان ).
اثیل . [ اُ ث َ ] (اِخ ) موضعی است قرب مدینه و در آنجا چشمه ای است آل جعفربن ابیطالب را، و آن میان بدر و صفراء واقع است و ذواثیل نیز گفته ...
اثیل . [ اُ ث َی ْ ی ِ ] (اِخ ) موضعی است از وادی شراج ریمه و اکثر آن از بنی ضمرة است . (معجم البلدان ).
اسیل . [ اَ ] (ع ص ) نرم و هموار و برابر. (منتهی الارب ) || رخساره ٔ دراز و کشیده . (منتهی الارب ) نرم و کشیده (چهره ). (اقرب الموارد) : غزل ز ...
اصیل . [ اُ ص َ ](اِخ ) ابن عبداﷲ هذلی یا غفاری . صحابی بود و وی همان کسی است که هنگامی که مکه را برای پیامبر (ص ) وصف کرد، فرمود: کافیست...
اصیل . [ اَ ] (اِخ ) نظام الدین اصیل یا اصیل الدین . مقتدا و شیخ الاسلام عراق بود و هنگامی که شاه سلطان اصفهان را محاصره کرد و لشکر وی در شه...
عثیل . [ ع ِث ْ ی َ ] (ع اِ) کفتار نر. || (ص ) آنکه روغن نمالد و آرایش نکند. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ).
این واژه از اساس پارسى و پهلوى ست و تازیان (اربان) آن را از واژه پهلوى آسِل-آسیل Asil-Asel به معناى اول ، نخست ، ابتدا برداشته و معرب نموده و ساخته ان...