انده بر. [اَ دُه ْ ب َ ] (نف مرکب ) برنده ٔ انده (اندوه ). آنکه غم و اندوه را از بین می برد. تسلی دهنده
: دبیری بیاورد انده بری
همان ساخته پهلوی دفتری .
فردوسی .
مهر فرزند بر خواجه فکنده ست جهان
زآنکه چون مادر انده خور انده بر اوست .
فرخی .
خاقانی غریبم در تنگنای شروان
دارم هزار انده انده بری ندارم .
خاقانی .