جوز هندی . [ ج َ
/ جُو زِ هَِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب )
۞ گردکان هندی است که نارگیل باشد، معرب آن نارجیل است . (برهان ). در رساله ٔ پهلوی (خسروکواتان و ریتک وی ) «بند
50» آمده : انارگیل که با شکر خورند بهندوی انارگیل خوانند و بپارسیک گوچ ی هیندوک (گوز هندی ) خوانند. (حاشیه ٔ برهان چ معین از اونوالا ص
25). نارجیلست و گفته شود جوز بویا، گرم و خشک در سیم و گویند در دوم ، بوی دهان خوش کند و جگر و معده را قوت دهد و روشنی چشم بیفزاید و شکم به بندد و عسر بول را سودمند آید و نشاط آرد و شربتی از او دو درم تا سه درم است . (تحفه )
: دو رخ چون جوز هندی ریشه ریشه
دو حنظل هر یکی زهری به شیشه .
نظامی .