دست کشت . [ دَ ک ِ ] (ن مف مرکب ) دست کشته . دست کاشته . که با دست کاشته باشند. که خودرو نباشد
: من آن دانه ٔ دست کشت کمالم
کزاین عمرسای آسیا میگریزم .
خاقانی .
بری خوردمی آخر از دست کشت
اگرنه ز مومی رطب کردمی .
خاقانی .
از دست کشت صلب ملک در زمین ملک
آرد درخت تازه بهار حیات بار.
خاقانی .