شمس
نویسه گردانی:
ŠMS
شمس . [ ش َ ] (اِخ ) طبسی .شمس الدین محمدبن عبدالکریم طبسی ، شاعر و فاضل معروف ایرانی اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری و ممدوح وی نظام الملک تاج الدین (صدرالدین ) محمد وزیر سمرقند است ، ولی گروهی دیگر مانند سعدالدین سعید قتلغ غازی و جز وی را هم مدح گفته است . دیوان او شامل قصاید،مقطعات ، غزلیات و رباعیات و در حدود 2000 بیت است ونسخی از آن در دست است . برخی از قصاید او در دیوان ظهیر فاریابی به خطا چاپ شده . وفات وی ظاهراً پیش از618 هَ . ق . اتفاق افتاده . شمس به سبک شاعران اواخرقرن ششم هجری مخصوصاً انوری شعر می سروده است . (فرهنگ فارسی معین ). وی قاضی شهر هرات بوده و اشعاری سروده است . وفات وی به سال 626 هَ . ق . اتفاق افتاده . (از ریاض العارفین ص 211). رجوع به فرهنگ سخنوران شود.
واژه های همانند
۱۷۸ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۰ ثانیه
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) قاضی شمس الدین نسوی . از گویندگان نیشابور و عالِمی است یگانه و فاضلی است فرزانه . از اشعار اوست :دلدار همه...
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) قمی . از گویندگان قم بود. ابیات زیر از هجویه ای است که او گفته :در خدمتت ای صدر فلک مرتبه دزدیست کو زهر ...
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) کاشی . شاعر و مداح خواجه بهاءالدین صاحب دیوان جهانگشای جوینی بود و تاریخ غازان خان را نظم کرد. (از تاریخ ...
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن احمد ذهبی ، مکنی به ابوعبداﷲ. از مشاهیر مورخان و محدثان شافعی بود. (یادداشت مؤلف ). رجوع به ذهبی ...
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن فخرالدین مسعودبن عزالدین حسین دوم از ملوک شنسبانیه ٔ بامیان است . وی برادر حسام الدین علی است . ...
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن عمربن عبدالعزیز. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به محمدبن عمربن عبدالعزیز شود.
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) محمد. لقب خواجه حافظ، شاعر بزرگ و نامدار ایران . رجوع به حافظ شود.
شمس الدین . [ ش َسُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن قیس رازی . معروف به شمس قیس رازی . دانشمند و ادیب قرن هفتم هجری (وفات پس از 628). وی از مردم ری...
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن مکی بن حامدبن احمد دمشقی نبطی عاملی جزینی . ملقب به شمس الدین و مکنی به ابوعبداﷲ و معروف به شه...
شمس الدین .[ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) محمد سورغازی شاه . از سلاطین بنگاله (جلوس 960-962 هَ . ق .). (فرهنگ فارسی معین ).