شمس الدین
نویسه گردانی:
ŠMS ʼLDYN
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) ابن اللبودی . امام ابوعبداﷲمحمدبن عبدان بن عبدالواحدبن اللبودی . علامه ٔ زمان و افضل معاصران در حکمت و پزشکی بود. از شام به کشور ایران مسافرت کرد و فلسفه را در پیش نجیب الدین اسعد همدانی و پزشکی را از یکی از اطباء بزرگ ایران آموخت .وی همتی بلند و سرشتی نیکو و هوشی سرشار و حرصی شگفت انگیز برای تحصیل علم داشت و در مناظره و جدل مقامی بلند یافت . در فلسفه و طب یکی از مراجع بزرگ بشمار است . در حلب به خدمت ملک غیاث الدین قاضی رسید و در طبابت مورد اعتماد سلطان بود. پس از مرگ وی به سال 613 به دمشق آمد و در آنجا به تدریس طب و در بیمارستان کبیرالنوری به معالجه پرداخت تا در سال 621 در دمشق درگذشت . از تألیفات اوست : الرأی المعتبر فی معرفةالقضاء و القدر. (از عیون الانباء ج 2 صص 184- 185).
واژه های همانند
۵۸ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۴ ثانیه
شمس الدین . [ ش َ سُدْدی ] (ع اِ مرکب ) آفتاب دین . (فرهنگ فارسی معین ).
شمس الدین .[ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) چشمه ای است از بلوک سرحد شش ناحیه نیم فرسخ مغربی خان میرزا. (فارسنامه ٔ ناصری ).
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) ابراهیم شاه شرقی بن مبارک شاه . سومین از سلاطین شرقی جونپور از 803 تا 844 هَ . ق . (یادداشت مؤلف ).
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) ابن حمزه از سلاطین آل الیاس بنگاله (جلوس 809 هَ . ق .). (فرهنگ فارسی معین ).
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) ابن فخرالدین . رجوع به شمس فخری شود.
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) ابن محمود اول بن حسن گانگو. از سلاطین بهمنی دکن بود. (جلوس 799 - 800 هَ . ق .). (فرهنگ فارسی معین ).
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) یوسف شاه بن باربک . از سلاطین آل الیاس بنگاله بود. (جلوس 879-886 هَ . ق ). (فرهنگ فارسی معین ).
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) ابوالفرج ابن جوزی . سعدی در گلستان آرد : چندانکه مرا شیخ اجل شمس الدین ابوالفرج بن جوزی علیه الرحمه به ...
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) ابوالنصر مظفرشاه . از سلاطین بنگاله ، از خاندان حسین شاه (جلوس 896 - 899 هَ . ق .). (فرهنگ فارسی معین ).
شمس الدین . [ ش َ سُدْ دی ] (اِخ ) احمد شاه بن محمد. از آل راجه گانس (از سلاطین بنگاله ، جلوس 835). (فرهنگ فارسی معین ).