فندق شکن . [ ف َ دُ ش ِ ک َ ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) آلتی که بدان پوست فندق شکسته و مغز بیرون آورند. (یادداشت مؤلف ). || آنکه بوسه بر زیبایان زند. نعت فاعلی مرخم از فندق شکستن به معنی بوسه زدن
: ما به بوسه بر لب ساقی شده فندق شکن
او فغان زآن پسته ٔ شکّرفشان انگیخته .
خاقانی .
|| نیز به معنی خود بوسه است
: من کیم کز شکر و پسته ٔ تو
بوس فندق شکنت نارم جست .
خاقانی .