کله دراز. [ ک َل ْ ل َ
/ ل ِ دِ ] (ص مرکب ) کسی که شور و غوغای بیهوده کند. (آنندراج ) (فرهنگ فارسی معین ). هنگامه ساز و غوغایی و زبان دراز و بدزبان و فتنه جو. (ناظم الاطباء)
: سر سختی و شلاق خورد کله دراز
چون میخ برون خیمه جای تو خوش است .
یحیی شیرازی (از آنندراج ).