کون
نویسه گردانی:
KWN
کون . [ ک َ وَ ] (اِ) درختی است خاردار و ساق آن بی خار. صاحب مخزن الادویه گفته به فارسی آن را کُم گویند و به شیرازی بالش عاشقان خوانند به سبب درشتی خارهای آن و به عربی آن را قتادة و شجرةالقدس نامند. (آنندراج ). و رجوع به گَوَن شود.
واژه های همانند
۶۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۳ ثانیه
کون گشاد. [ گ ُ ] (ص مرکب ) در تداول عامه ، کسی که سوراخ دبرش فراخ باشد. || کنایه است از تنبل . کاهل . (فرهنگ فارسی معین ). سخت کاهل در ...
کون خیزه . [ زَ / زِ ] (اِمص مرکب ) کشیدن خود را به زمین با نشستنگاه چنانکه کودکان پیش از به راه افتادن . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). راه...
کون پاره . [ رَ / رِ ] (ص مرکب ) امرد. مخنث . || مفتضح . رسوا. (فرهنگ فارسی معین ). || نوعی دشنام است کنایه ازمفعول بودن طرف . (فرهنگ لغا...
کون پرست . [ پ َ رَ ] (نف مرکب ) کون پرستنده .امردباز. غلامباره . (فرهنگ فارسی معین ) : هرکه شد کون پرست بر خیره گوز یابد ثواب ۞ از انجیره .سن...
کون سوزه . [ زَ / زِ ] (اِمص مرکب ) کون سوختگی . || در تداول عامه ، کنایه از زیان سخت دیدن . کلاه به سر شخص رفتن . (فرهنگ فارسی معین ). ||...
کون کردن . [ کو ک َ دَ ] (مص مرکب ) مباشرت کردن از راه دبر. جماع کردن از پس . (فرهنگ فارسی معین ). لواط. وطی از دبر. (فرهنگ عامیانه ٔ جمالز...
کون سوخته . [ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) آنکه سرینش سوخته . || کنایه از کسی که زیانی سخت دیده . آنکه کلاه به سرش رفته . || شخصی که از ن...
کون خرما. [ ن ِ خ ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) فلس گونه ای که بر بن میوه ٔ خرما باشد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || جوش خرد بربدن . قسمی ...
کون دریده . [ دَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) کسی که کونش را به مباشرت پاره کرده باشند.پاره کون . (فرهنگ فارسی معین ). کون پاره : سخنش سربرهنه ...
کون پرستی . [ پ َ رَ ] (حامص مرکب ) امردبازی . غلامبارگی . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کون پرست شود.