لعل فشان . [ ل َ ف َ
/ف ِ ] (نف مرکب ) فشاننده و پاشنده ٔ لعل
: پای سهیل از سر نطع ادیم
لعل فشان بر سر در یتیم .
نظامی .
|| از صفات ساقی است . (آنندراج ). ساقی باده ریز
: لعل فشان ساقی زرین کمر
گشته چو خورشید فلک لعل گر.
میرخسرو (از آنندراج ).
|| شیرین زبان .