تَرسا.
الف. آتش پرست. (فرهنگ جهانگیری) (برهان) (غیاث اللغات). طایفه ٔ آتش پرست که در دین حضرت عیسی علیه السلام اند. بتازیش نصرانی خوانند و جمع این ترسایان که با یاء مینویسند غلط است بلکه ترساان بهمزه باید نبشت و یک نسخه ٔ جمال حسینی برین نمط کتابت دیده شده است. (شرفنامه ٔ منیری). صاحب جهانگیری بمعنی آتش پرست نوشته و آن خطا است زیرا که ترسا پیروان حضرت مسیح را گویند و آتش پرست را
گبر خوانند. (انجمن آرا) (آنندراج). بمعنی آتش پرست در کلام فصحا دیده نشد. (حاشیه ٔ برهان چ معین).
ب. بمعنی مطلق کافر بلکه بت پرست استعمال کرده اند. (آنندراج) :
"نتوان کم ز پیر ترسا بود
میرد از کف صنم برون ندهد."
نظیری (از آنندراج).پ. (اصطلاح صوفیان) نزد صوفیه مرد روحانی را گویند که صفات ذمیمه ٔ نفس اماره ٔ او متبدل شده باشد و بصفات حمیده گراییده گردد. و نیز ترسا بمعنی مرد موحد آمده است . (از کشاف اصطلاحات الفنون).
رجوع شود به
ترسا.
ت. راهب. رجوع شود به
رهبانیت و همچنین به مقالۀ
رهبانیت در دانشنامۀ
ویکی پدیای فارسی.