شهوت

این واژه تازى (اربى) است و برابرهاى پارسى آن چنینند: وَرَن Varan (پهلوى: شهوت، دیو شهوت) ، تنکامگى Tankamegi (پهلوى: تنکامَکیهْ: شهوت، شهوت پرستى) ، آزورى Azvari (پهلوى: حرص ، ولع ، شهوت) ، آزکامى Azkami (پهلوى: آزکامیهْ : حرص ، شهوت ) ، آزچهرپَتِشىAzchehrpateshi
(پهلوى: آزچیهْرپَتِشیهْ : اسارت روح در حرص و شهوت و سادیسم) ، شَنْکا (سانسکریت: شهوت) ، آژ Azh (اوستایى: حرص و شهوت) ، آبیلاش Abilash (سانسکریت: شهوت) وَرَنیک Varanik (پهلوى: شهوانى) وَرَنیکى Varaniki (پهلوى: وَرَنیکیهْ : شهوانیت) ، آزکامیک Azkamik (پهلوى:
شهوانى، حرصى) ، آزکامیکى Azkamiki (پهلوى: آزکامیکیهْ : شهوانیت ، طماعیّت) سپارش مى شود بجاى شهوت پرست ، شهوتران ، شهوت آلود ، شهوت پرور ، شهوت آمیز ، شهوت کُش بگویید و بنویسید : وَرَن پرست ، وَرَن ران ، وَرَن آلود ، وَرَن پرور ، وَرَن آمیز ، وَرَن کُش آژپرست
، آژران ، آژآلود ، آژپرور، آژآمیز، آژکُش