تهی مغز. [ ت َ
/ ت ِ
/ ت ُ م َ ] (ص مرکب ) کم خرد. بی خرد. نادان . احمق . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). بی مغز و نادان و بی هوش . (ناظم الاطباء). کنایه از احمق و بی خرد. (آنندراج )
: بدو گفت موبد کانوشه بدی
تهی مغز را فر و توشه بدی .
فردوسی .
تاجم سر پرمغز را ولیکن
مرپای تهی مغز را عقالم .
ناصرخسرو.
به که تهی مغز و خراب ایستی
تا چو کدو بر سر آب ایستی .
نظامی .
آن تهی مغز را چه علم و خبر
که بر او هیزم است یا دفتر.
سعدی .
رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود.