پدید آوردن

پدید آوردن . [ پ َ وَ دَ ] (مص مرکب ) پدید آوریدن ؛ ظاهر کردن . ظاهر ساختن . پیدا کردن . انشاء. تولید. ایجاد :
می آرد شرف مردمی پدید
و آزاده نژاد از درم خرید.

رودکی .

چنانکه چشمه پدید آورد گمانه ز سنگ
دل تو از کف تو کان زر پدید آرد.

دقیقی .

سرانجام کی خسرو آید پدید
پدید آورد بندها را کلید.

فردوسی .

ز چیزی که هرگز ندید و شنید
بدانش بیاورد آنرا پدید.

فردوسی .

یکی گفت و پرسید و دیگر شنید
نیاورد کس راه بازی پدید.

فردوسی .

درنگ آورد راستیها پدید.

فردوسی .

ز مرده تن زنده آری فراز
پدید آوری مرده از زنده باز.

اسدی .

ترا خدای ز بهر بقا پدید آورد
ترا ز خاک و هواو نبات و حیوان را.

ناصرخسرو.

آنست پادشه که پدید آورد
این اختران و این فلک اخضر.

ناصرخسرو.

ببارد ابر و جهد برق تا پدید آرد
ز خون دشمن بر خاک لاله ٔسیراب .

مسعودسعد.

نوح علیه السلام خفته بود و عورتش را باد ازجامه پدید آورد. (مجمل التواریخ والقصص ). دست روزگار غدار... در آن آب ... نقصانی پدید آورد. (کلیله و دمنه ).
|| بدست آوردن : همه روزه آن مرد مارگیر مارها را برداشته در شهر همی گردانید و بسبب آنها روزی خود پدید می آورد. (الف لیلة ولیله ).
|| پیدا کردن : تمنای من از احسان خلیفه آن است که دختر مرا پدید آورده برسولی سپارد و بسوی من بازفرستد. (الف لیلة و لیله ).
|| ممتاز و مشخص کردن :
می آزاده پدید آرد از بد اصل
فراوان هنر است اندرین نبید.

رودکی .