دانندگان . [ ن َ دَ
/ دِ ] (ص ، اِ) جمع داننده
: نبینی ز شاهان که بر تختگاه
ز دانندگان بازجویند راه .
فردوسی .
به دانندگان شاه بیدار گفت
که دانش گشاده کنید از نهفت .
فردوسی .
ز دانندگان گر بپوشیم راز
شود کار آسان بما بردراز.
فردوسی .
نه دانندگان را ز دانش بهی است
نه نزدیک کس دانشی را بهاست .
ناصرخسرو.
چنان دان که نادان ترین کس بود
اگر پند دانندگان نشنوند.
(از سندبادنامه ص 234).
همه دانندگان را هست معلوم
که باشد مستحق پیوسته محروم .
نظامی .
رجوع به داننده شود.