زالخان جلایر

زالخان جلایر. [ ن ِ ج َ ی ِ ] (اِخ ) برادر یوسف علیخان جلایر از امرای عهد افشاریه اند و شاهرخ شاه فرزند رضاقلی میرزا در اثر توطئه ٔ این دو (به اتفاق چندین تن از رؤسای قبائل ) پس از خلع و نابینا شدن بار دیگر بسلطنت رسید. این داستان بطور اجمال بدین گونه بوجود آمده است : در اوائل سال 1163 هَ . ق . شاهرخ شاه که مورد رنجش چند تن از امراء شده بود نابینا و مخلوع گردید وبجای او میرسید محمد متولی و شاه سلیمان ثانی به سلطنت برگزیده شدند. همسر شاهرخشاه نامه هائی تحریک آمیزبه یوسف علیخان جلائر برادر زالخان جلائر و چند تن دیگر از خوانین نوشت و آنان را به انتقام گرفتن و شستن ننگ و عار از دامان ایلات غیرتمند تشویق کرد و نابیناشدن شاهرخ از آنان پنهان داشت . زالخان و یوسف علیخان با جمعی دیگر متفق شدند و بحمایت شاه برخاستند و نوکرانی (افراد ایل جلایر) را که برای سان دیدن (شاه سلیمان ) آورده بودند دو دو سه سه از دروازه های چهارباغ داخل کرده و شاه سلیمان ثانی را از خلوت بیرون کشیدند و کور کردند و شاهرخ را که بر خلاف نوشته ٔ همسرش نابینا بود دوباره بر سریر سلطنت نشانیدند. (ملخص از مجمل التواریخ گلستانه صص 53 - 55 و ص 64، 65، 330).