تشجیر

این واژه تبارانه پارسى ست یعنى خودش پارسى نیست لیک سرچشمه اش پارسى است و تازیان (اربان) از واژه ى پارسى و پهلوى شجریا/شیجْرایى Shajriya /Shijrai (: درخت) برداشته و معرب نموده و ساخته اند : الشجرة ، شِجار ، تشجیر ، مشجّر و ...!!!! همتایان این واژه در پارسى
: دارینانش Darinanesh (پهلوى: دارِنینیشْنْ : تشجیر ، درخت کارى ، پردرخت کردن) ، درختانِش Deraxtanesh (پارسى-پیشنهادى: تشجیر ، پُر از درخت سازى ، درخت کارى) ، شَجریایش Shajriyayesh (پهلوى-پیشنهادى: شَجْریا:پهلوى: درخت + اِش (مصدرساز) : تشجیر ، درخت کارى ) ،
پوردارى Purdari (پهلوى: پورداریهْ : پُردرختى ، تشجیر) ، وَنْوَردار Vanvardar (پهلوى: تشجیر ، درختدار کردن- ونوردن Vanvardan (پهلوى: ونورتن : درختدار کردن )