مهرگانی . [ م ِ رَ
/ رِ
/ رْ ] (ص نسبی ) منسوب به مهرگان . خزانی . پاییزی . (ناظم الاطباء)
: چو ما مهرگانی بپوشیم خز
به نخجیر باید شدن سوی جز.
فردوسی .
|| منسوب به جشن مهرگان
: همایون و فرخنده بادت نشستن
بدین جشن فرخنده ٔ مهرگانی .
فرخی .
به فرخی و به شادی و شاهی ایرانشاه
به مهرگانی بنشست بامداد پگاه .
فرخی .
بلند آتش مهرگانی بساخت
که تفش بچرخ اختران را بتاخت .
اسدی (گرشاسب نامه ص 357).
|| محصول پاییزی . (ناظم الاطباء). || (اِخ ) در اصطلاح موسیقی ، نام لحن بیست و پنجم از سی لحن باربد و نام نوائی هم هست . (برهان ). مهرگان . و رجوع به مهرگان شود
: چو نو کردی نوای مهرگانی
ببردی هوش خلق از مهربانی .
نظامی .