کیاکو

کیاکو. (ا. ) بفتح کاف عجمی و یاء مثناه تحتانیه و الف و ضم کاف و واو ماهیت آن از ادویۀ جدیده است که از ارض جدید می آورند و قریب به پنجاه شصت سال می شود که بر منافع آن مطلع کشته اند و آن چوبی است جوزی رنک بسیار صلب و ریشهای آن بخلاف ریشۀ چوبهای اشجار دیکر
بطول نیست بلکه مورب و صف بصف از یمین به یسار و از یسار به یمین رفته که کویا ریشهای بعضی صفها ریشهای بعضی صف دیکر را بزوایای حاده در طول و منفرجه در عرض تقاطع نموده و طعمی غالب ندارد و رائحه قوی نیز و بجهت صلابت کوئی مسطح وسط غرغرهای مراکب و جهازات و کشتیها
را که بزبان فرنکی کپی نامند خواه بزرک و خواه کوچک که بدان ریسمانها و پردها و آلات مراکب و جهازات و اشیای احمال و اثقال را بالا می کشند و فرود می آورند در حمل و ثقل اکثر از ان چوب ساخته از ارض جدید می آورند و کهنه و شکسته آنها را در اکثر بنادر می فروشند و اطبا
و داکتران ایشان و غیر ایشان خریده و براده نموده استعمال می نمایند و بهترین آن تازۀ نو آنست و کهنه مدتها آب و هوا و آفتاب بدان رسیدن بسیار ضعیف الاثر و قوت آن تا مدتی می ماند طبیعت آن یحتمل که تا اول دوم کرم و در سوم خشک باشد افعال و خواص آن ملطف و محلل و جالی
و مصلح اخلاط محترقه و مجفف قوی و جهت اکثر امراض بلغمیه و سوداویه و دمویۀ فاسده مانند فالج و استرخا و اوجاع مفاصل و عرق النسا و نقرس و جذام و اقسام آتشک و قروح خبیثه و امثال اینها نافع و مجرب بلکه در اقسام آتشک و قروح خبیثه از چوب چینی و عشبۀ مغربیه اقوی است
لهذا فرنکان درین اوقات چوب چینی صرف و همچنین عشبۀ مغربیه را بتنهائی بدون کیاکو استعمال نمی نمایند بلکه هر سه را باهم بتنهائی و یا با ادویۀ مناسبۀ دیکر بطریق نقوع بیشتر بکار می برند بخلاف مطبوخ که کم مستعمل دارند بلکه شنیده نشد و بهترین طرق استعمال آنکه مکرر
بتجربه رسیده آنست که بکیرند چوب آن را و بسوهان براده نموده و با چهار وزن آن چوب چینی اعلی نیز براده نموده و در پنج وزن هر دو عرق قندی دو آتشه بلکه سه آتشه تند بخیسانند و در ظرف چینی و یا شیشۀ ضخیمی و سر آن را خوب مسدود نمایند که مطلقا بخار آن بیرون نرود و
در آفتاب کذارند تا چهل روز و در بین برهم می زده باشند تا خوب کداخته و مضمحل کردد و هرچند آن عرق تندتر باشد و بهتر زودتر کداخته می کردد پس صاف نموده در شیشها کنند و سر آن را بسته در جای سرد نکاهدارند بلکه در ایام کرما میان رمل کذارند تا شیشه را نشکند و رنک
اینکه خوب بعمل آمده باشد سرخ یاقوتی صاف شفاف می باشد و علامت کمال جودت و خوبی آن آنست که چون قدری از ان را در پیاله کنند و بران آب ریزند تمام آن برنک شیر سفید کردد و اکر آب نیم رنک کردد خوب ساخته نشده و ضعیف العمل است و عند الحاجت در امزجۀ متوسطۀ و امراض ضعیفه
از یک توله تا یک و نیم توله هر روز و در امزجه و امراض متوسطه روزی دو توله تا بیست و یک روز یا سی روز و در امزجۀ قویه و امراض شدیده دو توله تا دو نیم توله نهایت سه توله تا سی و یک روز و نهایت پنجاه روز بنوشند بعون اللّه تعالی در عشرۀ دوم و الا سوم نفع بین ظاهر
می کردد و اکر جروح و قروح باشد هر نوع که بود رو بخشکی می آورد و بعضی خشک می کردد و خشک ریشه می بندد و در عشرۀ چهارم و پنجم بالکل زائل می کردد اکر بجای عرق قندی در عرقهای مناسبۀ دیکر مانند عرق کاوزبان و شاهتره و بادرنجبویه و امثال اینها بطریق نقوع چوب چینی
بخیسانند و بنوشند نیز خوب است اما باید که غذا در ان ایام چلاو بی نمک با شیر باشد و چیزی دیکر نخورد و بجای آب نیز شیر نیمکرم بیاشامند و بعضی اوقات کباب و قلیه و یخنی با نان یا چلاو و پلاو نیز می تواند خورد و لیکن باید که همه بی نمک باشد و از هوا و اعراض نفسانیه
و جسمانیه و حرکات آن هر دو و جماع و اکل حبوب و بقول و حموضات و آب سرد و نمک و غیرها اجتناب نمایند و بالجمله در امر پرهیز بدستوری است که در چوب چینی بتفصیل در قرابادین کبیر ذکر یافت چه در بین و چه بعد انفراغ و همچنین باید که بعد تنقیۀ تام بدن از اخلاط فاسده
از فصد و مسهل و قئ و غیرها چه در ابتدا و چه در بین استعمال نمایند تا منتفع کردند و متضرر نشوند و در فصل زمستان در هند و بنکاله استعمال آن اولی است از فصول دیکر باقی العلم عند اللّه تعالی مخزن الادویه عقیلی خراسانی ////////////// گیّاک اشاره به فارسی گیّاک
و در کتب طب سنتی با نامهای «گیاک» و «کیاکو» و «خشب القدیسین» (به چوب آن که مصرف دارویی دارد» آورده شده است. به فرانسوی‌Gaiac وGaiac officinal و به انگلیسی‌Pockwood گفته می‌شود. گیاهی است از خانواده‌Zygophyllaceae نام علمی آن‌Guaiacum officinale L . و مترادف
آن‌Guaiacum bijugum Stokes . می‌باشد. مشخصات درختچه‌ای است با شاخه‌های کمی متورم برگها متقابل مرکب از 3- 2 جفت برگچه، هر برگچه بی‌کرک تخم‌مرغی‌شکل به رنگ سبز روشن است. و گلهای آن آبی، میوه آن به شکل کپسول زرد مایل به قرمز دارای دو خانه که محتوی دانه‌های آن
است. این درخت بومی مناطق شمالی امریکای جنوبی، ونزوئلا، کلمبیا می‌باشد. چوب آن خیلی سخت و در نجاری زینتی مصرف دارد و ضمنا سابقا برای ساختن چرخهای آسیا و نظایر آن به کار می‌رفته است. ترکیبات شیمیایی در چوب درونی گیاه که مصرف دارویی دارد رزین مخصوصی یافت می‌شود
که معارف گیاهی، ج‌5، ص: 71 از عصاره آن ماده گایاکول 105] با بوی شبیه کرئوزوت و ماده گایاسن 106] با بوی شبیه بادام تلخ گرفته می‌شود. بررسی دیگری نشان می‌دهد که در رزین گیاه مقدار زیادی اسید گایاکونیک 107] از نوع آلفا و بتا وجود دارد و همچنین مقداری اسید گایارتیک
108] و اسید گایاسینیک 109]، اسید گایاسیک 110] و یک ماده زردرنگ و وانیلین 111] یافت می‌شود. از نظر مصرف دارویی بیشتر چوب آن در بازار عرضه می‌شود ولی از پوست و گاهی از ریشه آن نیز استفاده می‌شود. چوب آن به شکل قطعاتی بریده‌شده منظم فروخته می‌شود. پوست آن خاکستری
و چوب آن سخت و صمغی و دارای طعمی تلخ است. مغز چوب با رنگ زرد مایل به سبز و دارای بلورهای درخشنده‌ای از اسید بنزوئیک است. گایاکول که ماده عامل رزین آن است و در کرئوزوت نیز وجود دارد ماده‌ای ت خیلی ضدعفونی‌کننده و برای بی‌حسی موضعی بسیار مؤثر است. در دامپزشکی
مصرف زیاد دارد. خواص- کاربرد گیاک از گیاهانی است که جدیدا یعنی در دو سه قرن اخیر در لیست گیاهان دارویی مشرق‌زمین وارد شده زیرا در کتب سنتی که یکی دو قرن اخیر نوشته شده و منتشر شده است نام این گیاه نیز برده شده و در مورد خواص آن بحث شده است. شاید هم قبلا در
کشورهای دنیای جدید مورد بحث و فحص حکما بوده است. از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی چوب گایاک گرم و خیلی خشک است و از نظر خواص ضدعفونی‌کننده، خنک‌کننده و برای اکثر بیماری‌های بلغمی، سوداوی و خونی نظیر فلج، سستی، دردهای مفاصل، سیاتیک، نقرس، جذام، اقسام سیفیلیس
و زخمهای بد نافع است. در مورد سیفیلیس و زخمهای بد معتقدند چوب گیاک اثری قوی‌تر از چوب چینی و عشبه مغربیه دارد و لذا در هر مورد که در نظر بوده است از معارف گیاهی، ج‌5، ص: 72 گیاک دارویی چوب چینی و عشبه برای معالجه سیفیلیس استفاده نمایند، خرده‌های چوب گیاک را
با خرده‌های چوب چینی و عشبه مخلوط کرده و خیس‌کرده آن را مصرف می‌نموده‌اند. روش تهیه این شربت این است که چوب گیاک را گرفته و با سوهان آن را کاملا ریز و خرد می‌نمایند و به صورت خاک ارّه درمی‌آورند و با چهار برابر وزن آن چوب چینی که آن را هم خرد کرده‌اند مخلوط
کرده و مخلوط را در 5 برابر وزن هر دو چوب عرق تقطیری قند دو آتشه و سه آتشه می‌خیسانند و در ظرف چینی و یا شیشه‌ای ضخیمی ریخته و درب آن را خوب مسدود می‌نمایند که بخار از آن بیرون نرود و تا 40 روز در آفتاب می‌گذارند و مرتبا به هم می‌زنند پس از آن صاف کرده و در
شیشه می‌ریزند. اگر خوب تهیه شده باشد، رنگ شربت حاصل سرخ یاقوتی شفاف می‌باشد و علامت خوبی آن این است که اگر قدری از آن را در فنجان ریخته و روی آب بریزند به رنگ شیر درمی‌آید. مقدار مصرف این شربت برای مزاجهای معتدل 40- 35 گرم معارف گیاهی، ج‌5، ص: 73 در روز، برای
اشخاص قوی 70- 60 گرم در روز است و باید 50- 30 روز این مقدار دارو را مصرف کنند. معمولا پس از 20 روز آثار بهبودی ظاهر می‌شود. ممکن است به جای عرق قند سایر عرقهای مناسب مانند عرق گاوزبان، عرق شاهتره، عرق بادرنجبویه به کار رود و خرده چوب در آن ریخته و خیسانده
شود. در دوران خوردن این شربت بیمار باید رژیم غذای بی‌نمک داشته باشد، آب نیم‌گرم بخورد خلاصه کلیه پرهیزهایی که دستور آن در بخش چوب چینی داده شده مراعات کند. به علت گرم و خشک بودن گیاک در دوران مصرف آن عوارضی نظیر خشکی دهان، کم شدن اشتها بروز می‌نماید. مصرف
زاید بر حد مجاز آن عوارض و ناراحتی‌هایی در جهاز هاضمه و معده و روده ایجاد می‌کند لذا باید مصرف آن زیر نظر پزشک و در حد مجاز باشد. شربت ضد روماتیسم گیاک: رنده‌کرده چوب گیاک 3 واحد، قند 10 واحد، آب مقطر به مقدار کافی. چوب را در 30 واحد آب بجوشانند و صاف کنند
و تفاله آن را در 30 واحد دیگر آب جوشانده و صاف کنند و دو صاف‌شده را مخلوط کرده تبخیر نمایند. تا 6 واحد بماند. بعد قند را افزوده و تبخیر کنند تا قوام آید و این شربت معرق و ضد روماتیسم است و مقدار خوراک آن 50- 30 گرم است. جوشانده گیاک: 50 گرم چوب گیاک رنده‌شده
را به مدت یک ساعت در مقداری آب بجوشانند که پس از صاف کردن 1000 گرم شود و بگذارند ته‌نشین شود و صاف روی آن را بردارند و فنجان فنجان مصرف کنند. اگر 10 گرم گرد مغز ریشه شیرین‌بیان به آن اضافه کنند اثر بهتری دارد و محرک و معرّق است. جوشانده معرّق ضد روماتیسم گیاک:
40 گرم چوب رنده‌شده گیاک را در 1500 گرم آب بجوشانند تا نصف شود و صاف‌شده آن را 6 قسمت نمایند و روزی 3 قسمت صبح و ظهر و شب میل کنند. برای رفع نقرس و روماتیسم مفید است. عصاره گیاک: چوب گیاک رنده‌کرده 1 واحد، آب مقطر 18 واحد. ابتدا چوب رنده‌شده را در 9 واحد آب
مدت یک ساعت بجوشانند و صاف کنند و تفاله را در 9 واحد دیگر آب مدت یک ساعت بجوشانند و 12 ساعت بگذارند بماند و صاف روی آن را برداشته با صاف‌شده اولی مخلوط نمایند و تبخیر کنند تا به غلظت عصاره نرم درآید و بعد 8/ 1 واحد الکل 80 درجه به آن افزوده و خوب مخلوط نمایند
و مجددا به قوام عصاره تبخیر نمایند و حفظ کنند. مقدار خوراک این عصاره که معرّق و ضد روماتیسم است 10- 1 گرم به‌طور حب می‌باشد. معارف گیاهی، ج‌5، ص: 74 الکسیر ضد روماتیسم و نقرس: مرّمکی 3 واحد، رزین گیاک 4 واحد، صبر زرد 4 واحد و الکل 52 درجه 300 واحد. و هریک
از مواد را جداگانه در 100 واحد الکل حل کنند و محلولها را مخلوط نموده با کاغذ صاف کنند برای رفع روماتیسم و نقرس هر روز صبح 30- 10 گرم از این الکسیر خورده شود. این الکسیر چون صبر زرد دارد به عنوان مسهل هم اثر خواهد داشت. معارف گیاهی، ج‌5، ص: 75 /////////// گیاک.
گیاهی است از خانواده Zygophyllaceae درختچه ای است با شاخه کمی متورم، برگ آن متقابل و مرکب از دو تا سه جفت برگچه، هر برگچه بی کرک و تخم مرغی شکل به رنگ سبز روشن است. گل آن آبی و میوه آن به شکل کپسول زرد مایل به قرمز می باشد که دارای دو خانه محتوی دانه آن است.
چوب آن به شکل و قطعات بریده شده منظم به بازار عرضه می شود. پوست آن خاکستری و چوب آن سخت و صمغی و دارای طعمی تلخ است، مغز چوب با رنگ زرد مایل به سبز و دارای بلور درخشنده میباشد. این درختچه بومی مناطق شمالی آمریکای جنوبی، ونزوئلا و کلمبیا است. نام دیگر گیاک
کیاکو – خشب القدیسین. چوب گیاک طبیعت گرم و خیلی خشک است. ترکیبات در رزین آن ماده گایاکول، ماده گایا سن، اسید گایاکونیک از نوع آلفا و بتا، اسید گایارتیک، اسید گایاسینیک، اسید گایاسیک، وانیلین و یک ماده زردرنگ وجود دارد. تهیه دارو از چوب گیاک چوب گیاک را با
سوهان نرم بسایید و با چهار برابر وزن آن چوب چینی ساییده مخلوط کنید و به آنها پنج برابر وزن هر دو چوب عرق تقطیری قند دو آتشه و سه آتشه و یا عرق گاوزبان یا عرق شاهتره یا عرق بادرنجبویه اضافه کرده و بخیسانید، بعد در ظرف شیشه ضخیمی ریخته و درب آن را خوب و محکم
مسدودکنید و تا چهل روز در آفتاب قرار دهید، روزی یک تا سه بار آن را خوب به هم بزنید و پس از چهل روز آن را صاف کرده و آب آن را در شیشه سربسته نگهداری کنید. کسانی که مزاج معتدل دارند، سی و پنج تا چهل گرم و اشخاص قوی شخصت تا هفتاد گرم از آن را در روز بخورند و
در دوران مصرف این دارو از مصرف نمک، آب سرد، ترشی، میوه ترش و خوراک نفاخ پرهیز کنند. درمان با چوب گیاک اگر این دارو خورده شود، ضدعفونی کننده و خنک کننده است، برای درمان اکثر بیماری بلغمی و سوداوی و خونی نظیر فلج، سستی، درد مفاصل، سیاتیک، نقرس، جذام، اقسام سفلیس
و زخم بد نافع می باشد. /////////// https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwjvi8vnhMjVAhVnLZoKHXffCBQQFggnMAA&url=http%3A%2F%2Fwww.xycol.net%2Findex.php%3Fcategorie%3D200%26op%3Dfiche%26appellation_nsr%3DSymplocos%2Bfasciculata%2B(Kuntze)%2BZoll.%252C%2B1854%26appellationannee%3D%25MTg1NA%3D%3D%25%26via%3DHistographe&usg=AFQjCNHwfJ_w-aQQPB0YNLN57pdLdkEVpA
/////////// https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=3&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwjvi8vnhMjVAhVnLZoKHXffCBQQFggwMAI&url=http%3A%2F%2Fmek.oszk.hu%2F13500%2F13536%2Fpdf%2F13536_3.pdf&usg=AFQjCNFzFh5bkfSzQdm2bLR_Yr7hb16hJg /////////// گیّاک
نام فارسی: گیّاک نام عربی: جیاک طبی، عود الأنبیاء، خشب النبی نام انگلیسی: Pockwood نام محلی: نام فرانسوی: Gaïac و Gaïac officinal نام علمی: Guaiacum officinale L. نام در کتب طب سنّتی: «گیاک» و «کیاکو» و «خشب القدیسین» (چوب آن که مصرف دارویی دارد( مترادف: Guaiacum
bijugum Stokes. خانواده: Zygophyllaceae جنس: مشخصات و ویژگی ها درختچه‌ای است با شاخه‌های کمی متورم، برگ‌ها متقابل مرکب از 3 ـ 2 جفت برگچه، هر برگچه بی‌کرک تخم‌مرغی شکل به رنگ سبز روشن است و گل‌های آن آبی، میوۀ آن به شکل کپسول زرد مایل به قرمز دارای دو خانه
که محتوی دانه‌های آن است. چوب آن خیلی سخت و در نجاری زینتی مصرف دارد و ضمناً سابقاً برای ساختن چرخ‌های آسیا و نظایر آن به‌کار می‌رفته است. ////////////// پاک‌چوب زبْرْپوسته (Guaiacum officinale) یکی از درخت‌هایی است که از آن چوب محکمی به نام پاک‌چوبه به‌دست
می‌آید. این درخت یکی از گونه‌های گیاهان گلدار است. این درخت بومی کارائیب و سواحل شمالی آمریکای جنوبی است. درخت همیشه سبزی و کوچکی با رشد بسیار کند است. طول آن حداکثر به ۱۰ متر و قطر تنه آن ۶۰ سانتیمتر می‌رسد. گل‌های آبی رنگ آن دارای ۵ گلبرگ هستند. پوست میوه
آن به رنگ زرد مایل به نارنجی و گوشت آن قرمز رنگ با دانه‌هایی سیاه است. پاک‌چوب زبرپوسته گل ملی کشور جامائیکا است.[۲] پانویس[ویرایش] پرش به بالا ↑ "Guaiacum officinale L.". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 2003-03-05.
Retrieved 2010-10-03. پرش به بالا ↑ “National Symbols”. Jamaica Information Service. Archived from the original on 7 July 2012. Retrieved 7 July 2012. /////////////// قس جیاک طبی، عود الأنبیاء، خشب النبی در عربی: جیاک طبی[عدل] جیاک طبی ________________________________________
حالة الحفظ أنواع مهددة بالانقراض (خطر انقراض متوسط)[1] المرتبة التصنیفیة نوع (تصنیف)[2] التصنیف العلمی النطاق: حقیقیات النوى المملکة: نباتات الفرقة العلیا: نباتات جنینیة القسم: نباتات وعائیة الشعبة: حقیقیات الأوراق الشعیبة: بذریات العمارة: کاسیات البذور الطائفة:
ثنائیات الفلقة الطویئفة: وردانیات الرتبة العلیا: ورداوایات الرتبة: قدیسیات الفصیلة: قدیسیة الأسرة: لاریاویات الجنس: جیاک النوع: جیاک طبی الاسم العلمی Guaiacum officinale [2] کارولوس لینیوس، 1753 معرض صور جیاک طبی - ویکیمیدیا کومنز تعدیل الجیاک الطبی أو عود
الأنبیاء أو خشب النبی (الاسم العلمی:Guaiacum officinale) هو نوع نباتی یتبع جنس الجیاک من فصیلة القدیسیة[3]. شجرة استوائیة أمریکیة مستدیمة الخضرة. لخشبه الراتنیجی قیمة والصمخ الراتنجی یستعمل فی تحضیر عقاقیر معینة. یستعمل الخشب والقلف والجذور والراتنج المستخرج
من هذا النبات فی الطب، حیث إکتشفه الأندلسیون عام 1508 بعد عودتهم من أمریکا. وأکثر نفع الخشب فی علاج مرض الزهری. ویحتوی خشب الحیاة على نسبة (20-25%) مواد راتنجیة بالإضافة إلى زیوت طیارة وأصماغ وبروتین وألیاف، وأملاح وحمض (جایاسیک) ونسبة بسیطة من الفانیللا.
ویستعمل شجر الجیّاک فی علاج النقرس والروماتیزم وکمنبه موضعی وکمادة معرقة وقابضة. ویسوق راتنج خشب الحیاة تجاریا على هیئة کتل منتظمة، سهلة التفتیت، لامعة المکسر، متوسطة الشفافیة، خفیفة الوزن، وقد تکون معتمة لخلطها برمل کثیر، ذات لون أسمر، لها رائحة مقبولة تشبه
رائحة الجاوی. محتویات [أظهر] صفة النبات[عدل] شجر شدیدة الصلابة, جمیل الشکل، أوراقه ریشیة، أزهاره زرقاء اللون. یبلغ ارتفاع الشجرة حوالی ثلاثة عشر مترا البیئة والانتشار[عدل] یکثر شجر الجیّاک فی أمریکا الجنوبیة، وجزر الهند الغربیة. أسماء أخرى[عدل] سمی قدیما بالخشب
الهندی. وتسمیة خشب الحیاة من اللاتینی Lignum vitae. خشب القدیسین, خشب الأنبیاء, خشب النبی, خشب هندی, خشب مقدس, باکوت, غایاک, جایاک, غایاکم, جایاکم, گوایاکوم. انظر أیضاً[عدل] • جیاک • قائمة أنواع الجیاک مراجع[عدل] 1. ^ مذکور فی : القائمة الحمراء للأنواع المهددة
بالانقراض 2017.1 — القائمة الحمراء للأنواع المهددة بالانقراض: 33701 — تاریخ الاطلاع: 11 یونیو 2017 — العنوان : The IUCN Red List of Threatened Species 2017.1 2. ^ تعدى إلى الأعلى ل:أ ب مذکور فی : الأنواع النباتیة، الإصدار الأول، المجلد 1 — معرف مکتبة تراث
التنوع البیولوجی: http://biodiversitylibrary.org/page/358400— المؤلف: کارولوس لینیوس — العنوان : Species Plantarum — المجلد: 1 — الصفحة: 381 3. ^ موقع لائحة النباتات جیاک طبی تاریخ الولوج 10 مارس 2013 ˅ • ع • ن • ت نبات الجیاک جیاک کولتیری · جیاک طبی · جیاک
بالمیری · جیاک مقدس · جیاک أحادی النیر · جیاک ضیق الأوراق · جیاک غامض · جیاک مکسیکی · جیاک صغیر الأوراق · فی کومنز صور وملفات عن: جیاک طبی • بوابة علم النبات • بوابة علم الأحیاء معرفات الأصنوفة • TAXREF ID: 629786 • CITES Species+ ID: 16105 • iNaturalist taxon
ID: 193075 • APDB: 124560 • NCBI: 374122 • Tropicos ID: 34600253 • IPNI plant ID: 873252-1 • eol: 482454 • USDA PLANTS ID: GUOF • ARKive ID • GBIF: 3986813 • PlantList-ID: kew-2833809 • GRIN Taxonomy ID • IUCN ID: 33701 • ITIS: 897104 هذه بذرة مقالة عن نبات
بحاجة للتوسیع. شارک فی تحریرها. تصنیفات: • أنواع مهددة بالانقراض حسب القائمة الحمراء للاتحاد العالمی للحفاظ على الطبیعة ومواردها • أشجار الدومینیکا • أشجار المارتینیک • أشجار بورتوریکو • أشجار جامایکا • أشجار سورینام • أشجار غوادلوب • أشجار غیانا • أشجار فنزویلا
• أشجار کوبا • أشجار کولومبیا • أشجار هیسبانیولا • أنواع نباتیة • جیاک • رموز جامایکا الوطنیة • قدیسیة • لاریاوات • نباتات جامایکا • نباتات سانت فینسنت والغرینادین • نباتات طبیة • نباتات مهددة بالانقراض • نباتات وصفت فی 1753 /////////////// Guaiacum officinale
From Wikipedia, the free encyclopedia Guaiacum officinale Conservation status Endangered (IUCN 2.3)[1] Scientific classification Kingdom: Plantae Clade: Angiosperms Clade: Eudicots Clade: Rosids Order: Zygophyllales Family: Zygophyllaceae Genus: Guaiacum Species:
G. officinale Binomial name Guaiacum officinale L.[2] Guaiacum officinale - MHNT Guaiacum officinale, commonly known as roughbark lignum-vitae,[3] guaiacwood or gaïacwood, is a species of tree in the caltrop family, Zygophyllaceae, that is native to the Caribbeanand
the northern coast of South America.[2] Flowers of G. officinale Contents [show] Description[edit] This small tree is very slow growing, reaching about 10 m (33 ft) in height with a trunk diameter of 60 cm (24 in). The tree is essentially evergreen throughout
most of its native range. The leaves are compound, 2.5–3 cm (0.98–1.18 in) in length, and 2 cm (0.79 in) wide. The blue flowers have five petals that yield a bright-yellow-orange fruit with red flesh and black seeds. Symbolism[edit] Guaiacum officinale is
the national flower of Jamaica.[4] Uses[edit] Guaiacum officinale is one of two species yielding the true lignum vitae, the other being Guaiacum sanctum. Guaiac, a natural resin extracted from the wood, is a colorless compound that turns blue when placed in
contact with substances that have peroxidase activity and then are exposed to hydrogen peroxide. Guaiac cards are impregnated with the resin and are used in determining whether stool contains blood. The heme portion of hemoglobin contains peroxidase and will
catalyze the oxidation of guaiaconic acid when hydrogen peroxide is placed on the Guaiac card if blood is present in the stool.[5] Conservation[edit] Roughbark lignum-vitae was listed as an endangered species by the IUCN in 1998. It has been overexploited
for its valuable wood and medicinal products. International trade of this species is restricted because of its placement in CITES Appendix II.[1] References[edit] 1. ^ Jump up to:a b Americas Regional Workshop (Conservation & Sustainable Management of Trees,
Costa Rica, November 1996) (1998). "Guaiacum officinale". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2010.3. International Union for Conservation of Nature. Retrieved 2010-10-03. Listed as Endangered (EN C2a v2.3) 2. ^ Jump up to:a b "Guaiacum officinale
L.". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 2003-03-05. Retrieved 2010-10-03. 3. Jump up^ "Guaiacum sanctum". Integrated Taxonomic Information System. Retrieved 2010-10-03. 4. Jump up^ "National Symbols". Emancipation
& Independence. Jamaica Information Service. Retrieved 2009-01-27. 5. Jump up^ "46.2b. Upper Gastrointestinal Bleeding". Walker's Pediatric Gastrointestinal Disease (5th ed.). p. 1285. External links[edit] • Trees portal • Media related to Guaiacum officinale
at Wikimedia Commons • Data related to Guaiacum officinale at Wikispecies Categories: • IUCN Red List endangered species • Guaiacum • Plants described in 1753 • National symbols of Jamaica • Flora of Anguilla • Flora of Jamaica • Trees of Antigua and Barbuda
• Trees of the Bahamas • Trees of Barbados • Trees of Colombia • Trees of Cuba • Trees of Dominica • Trees of Guadeloupe • Trees of Îles des Saintes • Trees of Guyana • Trees of Hispaniola • Trees of Jamaica • Trees of Martinique • Trees of Puerto Rico • Flora
of Saint Vincent and the Grenadines • Trees of Suriname • Trees of the Virgin Islands • Trees of Venezuela • Endangered plants //////////////// پاک‌چوبه از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد قطعه‌ای از شاه‌تیر یک آسیاب بادی از جنس پاک‌چوبه. کوبه‌ای از جنس پاک‌چوبه.
پاک‌چوبه[۱] یا جوایاک یک چوب تجاری بومی نواحی گرمسیری قاره آمریکا است که سخت و سنگین است و صمغ آن کاربرد پزشکی و صنعتی دارد. پاک‌چوبه از سنگین‌ترین چوب‌های تجاری است و از اهمیت تاریخی زیادی برخوردار است. پاک‌چوبه‌های واقعی روی آب شناور نمی‌مانند. شهرت این
چوب به این خاطر است که ۲۵ درصد از چوب آن را صمغی چرب تشکیل می‌دهد. این خاصیت باعث می‌شود که این چوب سُرش زیادی داشته باشد و بدون نیاز به روغن‌کاری از آن بتوان به راحتی برای قطعات متحرک سازه‌ها ازجمله در اسیاب‌های بادی استفاده کرد. این چوب از دو گونه درخت به‌دست
می‌آید که یکی درخت پاک‌چوب Guaiacum sanctum و دیگری پاک‌چوب زبرپوسته Guaiacum officinale نام دارد. گونه اول درخت ملی باهاما و گل گونه دوم گل ملی جامائیکا است. نام‌ها[ویرایش] پاک در فارسی به معنی مقدس است و پاک‌چوبه را به فارسی درخت مقدس نیز گفته‌اند. پاک‌چوبه
را در زبان‌های غربی guaiacum (گوآیاکوم)، و Lignum vitae به معنی درخت زندگی نیز می‌گویند. در برخی کشورهای اروپایی با نام آلمانی pockholz (چوب کوفت) معروف است. در عربی به آن عودالانبیا (به معنی چوب پیامبران)، خشب‌النبی، خشب‌القدیسین، و جوایاک می‌گویند. از این
چوب برای درمان سیفلیس (کوفت) استفاده می‌کردند و ریشه نام‌هایی چون «درخت زندگی»، چوب کوفت، و درخت مقدس نیز به همین تاثیر درمانی بازمی‌گردد. منابع[ویرایش] پرش به بالا ↑ http://hamariweb.com/dictionaries/lign_urdu-meanings.aspx The wood database، بازدید: سپتامبر
۲۰۱۳. http://www.jamaicatravelandculture.com/national-icons/lignum-vitae.htm رده: چوب //////////// Lignum vitae From Wikipedia, the free encyclopedia For the Australian tree, see Vitex lignum-vitae. Mallet of lignum vitae, all sapwood Wood of Bulnesia sarmientoi
Lignum vitae is a wood, also called guayacan or guaiacum,[1] and in parts of Europe known as pockholz, from trees of the genus Guaiacum. The trees are indigenous to the Caribbean and the northern coast of South America and have been an important export crop
to Europe since the beginning of the 16th century. The wood was once very important for applications requiring a material with its extraordinary combination of strength, toughness, and density. It is also the national tree of the Bahamas and the Jamaican national
flower.[2] The wood is obtained chiefly from Guaiacum officinale and Guaiacum sanctum, both small, slow growing trees. All species of the genus Guaiacum are now listed in Appendix II of CITES (the Convention on International Trade in Endangered Species of
Wild Fauna and Flora) as potentially endangered species. Demand for the wood has been reduced by modern materials science, which has led to polymer, alloys and composite materials that can take lignum vitae's place. Contents [show] Name[edit] "Lignum vitae"
is Latin for "wood of life", and derives its name from its medicinal uses; lignum vitae resin has been used to treat a variety of medical conditions from coughs to arthritis, and chips of the wood can also be used to brew a tea. Other names for lignum vitae
include palo santo (Spanish for "holy wood") and "bastard greenheart" (not to be confused with true Greenheart Chlorocardium rodiei, a popular wood in shipbuilding, cabinetry, and woodturning but a completely different timber); lignum vitae is also one of
the numerous hard, dense woods loosely referred to as ironwood. Description[edit] Lignum vitae is hard and durable, and is also the densest wood traded (density: 1.23 g/cm3);[3] it will easily sink in water. On the Janka Scale of Hardness, which measures hardness
of woods, lignum vitae ranks highest of the trade woods, with a Janka hardness of 4500 lbf (compared with African Blackwood at 2940 lbf, Hickory at 1820 lbf, red oakat 1290 lbf, Yellow Pine at 690 lbf, and Balsa at 100 lbf). Various other hardwoods may also
be called lignum vitae and should not be confused with it. The best-known come from Bulnesia arborea and Bulnesia sarmientoi (in the same subfamily as Guaiacum) and are known as Verawood or Argentine lignum vitae; they are somewhat similar in appearance and
working qualities as genuine lignum vitae. Some hardwoods from Australasia (e.g., Vitex lignum-vitae and some species of Acacia and Eucalyptus) are also referred to as lignum vitae. Uses[edit] Due to the density of the wood, cricket bails, in particular "heavy
bails" used in windy conditions, are sometimes made of lignum vitae. It is also sometimes used to make lawn bowls, croquet mallets, and skittles balls. The wood also has seen widespread historical usage in mortars and pestles and for wood carvers' mallets.
It was the traditional wood used for the British police truncheon until recently, due to its density (and strength), combined with the relative softness of wood compared to metal, thereby tending to bruise or stun rather than simply cut the skin. The belaying
pins and deadeyes aboard USS Constitution and many other sailing ships were made from lignum vitae. Due to its density and natural oils, they rarely require replacement, despite the severity of typical marine weathering conditions, and also resisted jamming
in their mortise holes. The sheaves of blocks on sailing vessels were made of lignum vitae until the introduction of modern synthetics. Due to lignum vitae's toughness, it can also be used as a lap in the process of cutting gems.[citation needed] The wood
is covered with powdered industrial diamond, attached to a spindle, and used to smooth rough surfaces of gems. Master clockmaker John Harrison used lignum vitae in the bearings and gears of his pendulum clocks and his first three marine chronometers (all of
which were large clocks rather than watches), since the wood is self-lubricating. The use of lignum vitae eliminates the need for horological lubricating oil; 18th-century horological oil would get gummy and reduce the accuracy of a timepiece under unfavourable
conditions (including those that prevail at sea). For the same reason it was widely used in water-lubricated shaft bearings for ships and hydro-electric power plants,[4] and in the stern-tube bearings of ship propellers [5] until the 1960s saw the introduction
of sealed white metal bearings. According to the San Francisco Maritime National Park Association website, the shaft bearings on the WWII submarine USS Pampanito (SS-383) were made of this wood.[6] The aft main shaft strut bearings for USS Nautilus (SSN-571),
the world's first nuclear-powered submarine, were composed of this wood. Also, the bearings in the original 1920s turbines of the Conowingo hydroelectric plant on the lower Susquehanna River were made from lignum vitae. The shaft bearings on the horizontal
turbines at the Pointe du Bois generating station in Manitoba are made from lignum vitae. Other hydroelectric plant turbine bearings, many of them still in service, were fabricated with lignum vitae and are too numerous to list here.[7] The United Railroads
of San Francisco (an ancestor of the San Francisco Municipal Railway) began installing lignum vitae insulators to support heavy feeder wires for their trolley system in 1904. The reason for the adoption of lignum vitae was its ability to withstand the high
stress at high temperature, a problem posed by heavy cables turning corners heated by high current overloads. Many of these insulators survived the 1906 earthquake and fires, despite temperatures high enough to soften the iron poles and melt the copper cables.[8][9]
Many of these lasted into the 1970s with a small number remaining in service into the first decade of the 2000s (most of these came down when the overhead 600 V DC feeders were replaced with a new system of underground feeders, the rest coming out of service
as aging crossarms supporting the remaining overhead feeders were replaced). Lore[edit] Pete Seeger with his extra-long, lignum vitae banjo neck Pioneering calypsonian/vaudevillian Sam Manning recorded a song entitled "Lignum Vitae" in the 1920s.[10] His reference
was doubly salacious, referring to both the bark tea's contraceptive qualities and the phallic symbolism of the hard wood. According to T. H. White's version of the King Arthur story The Once and Future King, lignum vitae, from which the wand of Merlin is
made, has magical powers. Gabriel García Márquez's novel Love in the Time of Cholera includes a bathtub made of this wood in one of the main characters' homes. His novel Chronicle of a Death Foretold also refers to the use of this wood in making a cane for
the blind Poncio Vicario. American folksinger Pete Seeger fashioned the neck of his trademark banjo from lignum vitae. In Charles Dickens' novel Bleak House, one of the characters, Matthew Bagnet is referred to as lignum vitae, "... in compliment to the extreme
hardness and toughness of his physiognomy." • A hand plane with a lignum vitae sole, likely Bulnesia, and a pearwood body • Example of the original construction 53 lb/yd (26 kg/m) inverted "U" rail aka "Bridge" rail, "screw" spike, and lignum vitae tie used
to build the Panama Railroad from 1851 to 1855. References[edit] 1. Jump up^ OED entry 2. Jump up^ National Symbols of Jamaica, Jamaica Information Service, archived from the original on 2006-06-19 3. Jump up^ density heaviest wood – WolframAlpha, WolframAlpha,
retrieved 2012-10-26 4. Jump up^ [1] 5. Jump up^ "Fitting Ships With Wooden Bearings". Popular Mechanics, April 1952, pp. 156–157 6. Jump up^ History and Crew OF USS Pampanito (SS-383), San Francisco Maritime National Park Association, retrieved 2009-07-12
7. Jump up^ Discussions with various utilities operating these plants, beginning with an affiliate of the Nebraska Public Power District in 1976. In 1976, NPPD affiliates were still using lignum vitae when turbine bearing replacements were needed. Some of
those replacements are likely to still be in service. Lignum vitae bearings are also found in larger units at several dams in the Pacific Northwest. 8. Jump up^ S. L. Foster (June 9, 1917), "Taking Care of Corner Stresses from Large D.C. Feeders", The Electric
Railway Journal, Vol. XLIX, No. 23, pages 1051–1053. 9. Jump up^ Wood Insulators, National Insulator Association, retrieved 2009-07-12 This cites Padgett, Fred; Ruedrich, Walter P. (2000), Wood Amongst the Wires: The Temporary Solution 10. Jump up^ Cowley,
John (2006), "Chapter 7: West Indies Blues", in Robert Springer, Nobody Knows Where the Blues Come From: Lyrics and History, University Press of Mississippi, p. 215, ISBN 978-1-57806-797-8 Categories: • Wood