مانگ

مانگ . (اِ) به معنی ماه باشد که قمر است . (برهان ). ماه را گویند. (فرهنگ جهانگیری ). به معنی ماه است . (انجمن آرا) (آنندراج ). مانک .ماه . (ناظم الاطباء). از اوستا، «مونغ» ۞ . این کلمه در بعضی لهجه های ایرانی باقی مانده ؛ کردی ، «مانگ » ۞ «منگ » ۞ «مهنگ » ۞ (ماه ). در طبری نیز «مانگ » ۞ . (حاشیه ٔ برهان چ معین ) :
به گرمی بدیشان یکی ۞ بانگ زد
کز آن بانگ تب لرزه بر مانگ زد.

عنصری (از انجمن آرا).

نتابد پیش مهر روی او مانگ
که از شش دانگ حسن اوست یک دانگ .

؟.

مه آتش پرستی ته دیم ور قدیمه
بهاره ، بهشته ، مهر و مانگه ، نه دیمه ۞ .

رضا قلیخان هدایت (انجمن آرا ذیل دیم ).

وی مانگ قسم یه چنی برزه
ماچ دوس کردن و ترس و لرزه ۞ .

(ترانه ٔ کردی ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

|| به معنی آفتاب هم به نظر آمده است و به معنی اول اصح است . (برهان ). خورشید. (ناظم الاطباء).