شهل
نویسه گردانی:
ŠHL
شهل . [ ش َ هََ ] (ع اِ) شُهْلة. سیاهی چشم که مخلوط با رنگ آبی باشد. (از اقرب الموارد). میش چشمی و نیکوی از آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
واژه های همانند
۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۰ ثانیه
شهل . [ ش َ ] (ع اِ) دروغ : فیه ولع و شهل ؛ ای کذب . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
شهل . [ ش َ هََ ] (ع مص ) میش چشم گردیدن . (منتهی الارب ).
شهل . [ ش َ ] (اِخ ) ابن شیبان بن ربیعةبن زمان ملقب به فند. شاعری از عرب بوده است . رجوع به الاعلام زرکلی ج 2 ص 419 شود.