دهث

دهس . [ دَ ] (ع اِ) گیاه نورسته که هنوز سبزی بر آن غالب نشده باشد. || جای نرم که نه ریگ باشدو نه خاک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء)...

دهس . [ دُ ] (ع اِ) ج ِ اَدهَس . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). ج ِدهساء. (ناظم الاطباء). رجوع به ادهس و دهساء شود.

دحس . [ دَ ] (ع اِ) دردی که ناخن ازو بیفتد. (مهذب الاسماء). || کشتزاری که پر از دانه باشد. (منتهی الارب ).

دحص . [ دَ ] (ع مص ) جنبانیدن مذبوح پای خود را و کاویدن . (از اقرب الموارد). پای انداختن گوسفند و جز آن در وقت کشتن . || چشم برکندن (؟) (...