محبوبی
نویسه گردانی:
MḤBWBY
محبوبی . [ م َ ] (اِخ ) عبیداﷲبن مسعودبن محبوب المحبوبی معروف به تاج الشریعة. از علمای قرن هشتم هجری . او راست : شرح المواضعالمغلقة من وقایةالروایة از ابن صدرالشریعة. (از المعجم المطبوعات ج 2 ستون 1620).
واژه های همانند
۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۹ ثانیه
محبوبی . [ م َ ] (حامص ) محبوب بودن . محبوبیت .
افراد عموماًٌ کچل و بی ریختی هستند که از اذیت دیگران و محروم کردن آنان از نعمات الهی و حقوق اجتماعی لذت وافر می برند.