مهم

این واژه تبارانه پارسى ست یعنى خودش پارسى نیست ولى سرچشمه اش پارسى ست واژه هومَت Humat در پهلوى به معناى اندیشه ى نیک را تازیان (اربان) برداشته و معرب نموده و گفته اند: هِمَّت !!! و سپس آن را بر وزن فِعْلَة تصور کرده و ریشه سه حرفى هـ.م.م را از آن بیرون
کشیده و ساخته اند: هَمّ ، مهم ، اهم ، اهمیة ، اهتمام و ...!!!! همتایان دیگر آن در پارسى اینهاست: اوزیر Uzir (پهلوى: مهم ، بااهمیت ، برجسته ، رفیع) ، پیشرج Pisharj (پهلوى: مهم ، باارزش ، عالیقدر) ، گیران Giran (پهلوى: مهم ، بزرگ ، سنگین) ، مادَگْوَر Madagvar
(پهلوى: اساسى، مهم ، مخصوص) ، ماتیان Matiyan (پهلوى: مهم ، اساسى ، اصلى) ، مَسِسْت Masest (پهلوى: مهم ، بزرگ ، بالا ، برجسته) ، ویژال Vizhal (سانسکریت: مهم، بااهمیت) ، ابروند Abarvand (پهلوى: مهم ، بالاتر از همه) ، اورژیت Urjit (سنسکریت: اورجیتا: مهم ، بااهمیت)
بَلَوَت Balavat یا بَهوری Bahuri یا مَهات Mahat یا مَهیشی Mahishi (سنسکریت: مهم ، بااهمیت ) بَلیاس Balias(سنسکریت: بَلیَس: مهم ، بااهمیت) ویپولا Vipula (سنسکریت: ویپولَ:مهم ، بااهمیت)