راش

راش  راش  نام فارسی: نام عربی: «زان»، «نَبَعْ»، «شجرۀالنبع»، «بشجیر»، «شوحَطْ» و «شریان» نام انگلیسی: نام محلی: در گیلان، کلارستاق، کجور «راش»، در نور «چلَرْ و چلْهَرْ»، در مازندران «مِرْس»، در منجیل و عمارلو «راجْ»، در گرگان رود «قزل آغاج»، در آستارا
«قزل‌گز» و در طوالش «آلاش»، «آلوش» و «اَلاش» نام برده می‌شود. در برخی مدارک برای درختان راشی که در ارتفاعات بالای جنگل می‌روید، «نَبَعْ» و آنچه که در میان‌بند م نام فرانسوی: درخت Hêtre و به زبان محلی غیرعلمی Foyard و میوه Faîne نام علمی: نام علمی گونه‌ای که
در جنگل‌های ایران می‌روید: Fagus orientalis Lipsky. نام در کتب طب سنّتی: «زان»، «نَبَعْ»، «شجرۀالنبع»، «بشجیر»، «شوحَطْ» و «شریان» مترادف: F.Hohenackeriana Palib. ,F.sylvatica var macrophylla Hohen. و ... خانواده: Fagaceae جنس: Fagus مشخصات و ویژگی ها گونه‌ای
از راش که راش اروپایی گفته می‌شود، نام علمی آن F.sylvatica L. است که در جنگل‌های اروپا انتشار دارد و به‌طوری‌که در اسامی فوق مشاهده می‌شود، گیاه‌شناسان راش ایران را واریته‌ای از راش اروپایی می‌دانند. راش درختی است بسیار بلند، تنه اصلی آن استوانه‌ای راست و
بلندی آن تا 35 متر می‌رسد. پوست تنۀ آن به رنگ فیلی یا خاکستری مایل به سبز نازک، لیز و صاف است. تاج آن تخم‌مرغی پرشاخه و برگ‌های آن ساده بیضی با دندانه‌های ریز و در کنار برگ‌ها دارای مژه و تارهای کوچک سفید برّاق است. جوانه‌های راش دراز و نوک‌تیز است. میوۀ آن
مثلثی و به شکل چهار وجهی و نوک‌تیز است. ریشۀ درخت راش خیلی وسیع و گسترده و در قسمت بالای خاک مستقر است. گل‌های آن نر و ماده. گل‌های نر به‌صورت شاتون قرمز و ارغوانی و آویزان و گل‌های ماده دوبه‌دو در داخل محفظه‌ای قرار گرفته‌اند که درنتیجه دو عدد دانه در هر
میوه تشکیل می‌شود. گل‌های از اوایل بهار ظاهر می‌شوند و معمولاً در پاییز می‌رسد و خشبی می‌شود. دانشنامه شفا سنتر