رهاننده . [ رَ ن َن ْ دَ
/ دِ ] (نف ) نجات دهنده . خلاص کننده . (فرهنگ فارسی معین ). ناجی . مخلص . مجیر. منجی . (یادداشت مؤلف ). آزادی بخشنده . آزادکننده
: رهاننده ٔ ماست از اژدها
نه کشتن بودرنج او را بها.
فردوسی .
ستایش گرفت آفریننده را
رهاننده از بند تن بنده را.
نظامی .
رساننده ٔ ما به خرم بهشت
رهاننده از دوزخ تنگ زشت .
نظامی .
چو در طاس لغزنده افتاد مور
رهاننده را چاره باید نه زور.
سعدی (بوستان ).
راستی پیشه گیر ایمن باش
کاو رهاننده ٔ تو بس باشد.
سعدی .