لاری

لاری . (اِخ ) مصلح الدین محمدبن صلاح اللاری الانصاری . برخی نوشته اند، عبدالغفور اللاری الانصاری و بعض دیگر المولی محمدبن صلاح بن جلال بن کمال بن محمداللغوی السعدی العبادی الشافعی المشهور بملا مصطلح الدین اللاری . وی از مردم لار (فارس ) و مشاهیر علما و از شاگردان جلال الدین دوانی است . از میرکمال الدین حسینی و میرغیاث و دیگر مشاهیر عصر کسب علوم نقلی و عقلی کرد و سپس به هندوستان رفت و از همایون شاه نواخت یافت . پس از مرگ این سلطان ترک آن دیار گفت و به زیارت مکه شد. سپس به بلاد روم و به استانبول رفت و آنجا با ابوالسعود افندی و دیگر علما در علوم نقلی و عقلی مباحثاتی داشت . و پس از مدتی اقامت به دیاربکر شتافت و بدانجا به سال 979 هَ . ق . درگذشت . او را تصنیفی است در علم هیأت بنام «التذکرة» و در منطق کتاب «التهذیب ». و نیز بر شرح طوالع اصفهانی و هم بر شرح الهدایةالحکمیة قاضی میرحسن و بر شرح مولی جلال بر تهذیب و بر برخی مواضع شرح مواقف جرجانی و شمائل النبی به عربی و فارسی و بر تفسیر بیضاوی حاشیه دارد. نیز او را تاریخی است به فارسی از آغاز خلقت تا زمان خود و هم قصائد بسیار و اشعار مختلف و این دو بیت از آن جمله است :
الا انما الدنیا کاحلام نائم
فمن ذاک ایقاظ الانام نیام
و طوفان نوح قد نجا منه فرقة
ولکن طوفان المنیة عام .
نیز رجوع به مصلح الدین محمد شود. (قاموس الاعلام ترکی و معجم المطبوعات ج 2).