نار

به معناى آتش ، این واژه از اساس پارسى و پهلوى ست و تازیان(اربان) از واژه پهلوىِ نیرا Nira به معناى فروغ ، روشنایى و آتش برداشته معرب نموده و دو واژه ى نور و نار (النور ، النار) را از آن اقتباس کرده و ساخته اند: النور ، أنوار ، نوریّ ، نور ینور ، نَوَّرَ
یُنَوِّرُ تنویر ، منوَّر مُنِّور ، مُنیر ، نَیِّر - نَیِّرة ، نورة ، النار (آتش) ، نوار ، نورانىّ ، نورانیّة و ... !!!!! همتایان دیگر این واژه در پارسى: آتش Atash (پهلوى) ، آذر-آدَر-آتَر-آدُر-آتور-آدور-آترو-آترا Azar-Adar-Atar-Ador-Atur-Adur-Atro-Atra (پهلوى:
آتش) ، آتَروک - آدورگAdurag -Atarok (پهلوى: آتش ، آذر)