اجازه ویرایش برای هیچ گروهی وجود ندارد

ماء معین

نویسه گردانی: MAʼ MʽYN
ماء معین . [ ءِ م َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آب روان . (از منتهی الارب ). آب روان روشن و پاک . (ناظم الاطباء، ذیل «معین »). آب روان و پاک . (فرهنگ فارسی معین ، ذیل «ماء») :
ز کافور واز مشک و ماء معین
درخت بهشت و می و انگبین .

فردوسی .


خداوند جوی می و انگبین
همان چشمه ٔ شیر و ماء معین .

فردوسی .


ایا سپهر ادب را دل تو چشمه ٔ روز
ایا بهشت سخا را کف تو ماء معین .

فرخی .


یکی ماء معین آمد، دگر عین الیقین آمد
سیم حبل المتین آمد، چهارم عروةالوثقی .

منوچهری .


شعر من ماء معین و شعر تو ماء حمیم
کس خورد ماء حمیمی چون بود ماء معین .

منوچهری .


پیش من آور نبید در قدح مشکبوی
تازه چو آب گلاب صاف چو ماء معین .

منوچهری .


یک مثل بشنو بفضل مستعین
پاک چون ماء معین از بومعین .

ناصرخسرو.


گر تو درو گرسنه و تشنه ای
مرغ مسمن خور و ماء معین .

ناصرخسرو.


گر ره خدمت نجست بنده عجب نیست زانک
گرگ گزیده نخواست چشمه ٔ ماء معین .

خاقانی .


لرزان ستارگان ز حسام حسام دین
چون سگ گزیده ای که ز ماء معین گریخت .

خاقانی .


گل برآرند اول از قعرزمین
تا به آخر برکشی ماء معین .

مولوی .


فائده ٔ دیگر که هر خشتی کز این
برکنم ، آیم سوی ماء معین .

مولوی .


گر رسد جذبه ٔ خدا ماء معین
چاه ناکنده بجوشد از زمین .

مولوی .


گر اشتیاق نویسم به وصف راست نیاید
کز اشتیاق چنانم که تشنه ماء معین را.

سعدی .


عاشق صادق به زخم دوست نمیرد
زهرمذابم بده که ماء معین است .

سعدی .


واژه های قبلی و بعدی
واژه های همانند
هیچ واژه ای همانند واژه مورد نظر شما پیدا نشد.
نظرهای کاربران
نظرات ابراز شده‌ی کاربران، بیانگر عقیده خود آن‌ها است و لزوماً مورد تأیید پارسی ویکی نیست.
برای نظر دادن ابتدا باید به سیستم وارد شوید. برای ورود به سیستم روی کلید زیر کلیک کنید.