حارث . [ رِ ] (اِخ ) ابن وهب . و بقولی وهبان ، از قبیله ٔ بنی عدی بن دئل صحابی است و با وفد بنی عبدبن عدی بخدمت پیغمبر(ص ) رسید. زبیر، در موفقیات از طریق یحیی بن محمدبن عبداﷲبن ثوبان آرد که عمر، ابوموسی و قدامةبن مطعون و ابوهریرة و حارث بن وهب را از کار برکنار کرد و نیمی از اموال هر یک بستد و حارث را گفت : «ما قلاص واعبد بعتها بمائة
۞ دینار». حارث گفت :«خرجت بنفقة معی فتجرت فیها.»عمر گفت : «اما واﷲ ما بعثناک للتجارة فی اموال المسلین :
۞ ثم امره ان یحملها»
۞ حارث گفت : «واﷲ لا عملت لک عملا بعدها»
۞ عمر گفت : «تبدل حتی استعملک »
۞ . رجوع به عقدالفرید چ محمد سعیدالعریان ج
1 ص
38 و رجوع به کتاب الاصابة چ مصر سنه ٔ
1323 ج
1 ص
46 و ص
308 شود.