شاپورگان
نویسه گردانی:
ŠAPWRGAN
شاپورگان . (اِخ ) نام کتاب مانی نقاش است که بعهد شاپور پسر اردشیر ظهور و دعوی پیغمبری و آوردن آیین تازه کرد. (انجمن آرا) (آنندراج ). نام یکی از کتابهای مانی نقاش بوده که بنام شاپور پادشاه ساسانی نوشته بود. (فرهنگ نظام ). شاپور (اول ) نسبت به مانویان اظهار مساعدت و خیرخواهی کرده است و بهمین مناسبت مانی یکی از کتب عمده ٔ خود را بنام او کرده و شاپورگان خوانده است . (ایران در زمان ساسانیان ص 220). کتاب شاپورگان بلغت جنوب غربی ایران یعنی پهلوی ساسانی نگاشته شده . (ایران در زمان ساسانیان ص 215) (فرهنگ ایران باستان پورداود ج 1). و حاکی از مطالب متعلقه بمبداء و معاد بود. بعضی قسمتهای شاپورگان در ضمن قطعات مکشوفه ٔ تورفان به دست آمده است . (ایران در زمان ساسانیان ص 223).
واژه های همانند
۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۳ ثانیه
شاپورگان . (اِ) پولاد طبیعی و معرب آن شابورقان است . (از مفردات قانون ابوعلی سینا). ذکر. اسطام . و رجوع به شابورقان و شابرقان شود.
شاپورگان (فارسی میانه: 𐫢𐫀𐫁𐫇𐫍𐫡𐫃𐫀𐫗 ترانویسی: Šābuhrgān) کتابی به زبان فارسی میانه بهقلم مانی، بنیانگذار آیین مانوی است. مانی در این کتاب که خ...