حسین قوللر آغاسی

حسین قوللر آغاسی یکی از بنیانگذاران شیوه مردمی در نقاشی ایرانی معروف به نقاشی قهوه‌خانه‌ای بود. او در نقش پردازی حماسه سازان ملی و مذهبی و رمز قهرمان سازی با رنگ روغن، و بهره گیری از واقعیات و انباشته‌های ذهن و خیال چیرگی و مهارت برجسته‌ای نشان داده است . از پرداختن به طبیعت و طبیعت سازی پرهیز می‌کرد و میان سبک و شیوه کار خود و نقاشان طبیعت ساز فرق عمده‌ای می‌گذاشت.

حسین فرزند علی رضا قوللر آغاسی بود . علی رضا یکی از هنرمندان و استادان نقش پرداز بر روی کاشی و قلمدان به شمار می‌رفت. حسین فن و هنر نقش اندازی روی کاشی و روغن کاری بر دیوار را از نه سالگی نزد پدر آموخت. در آن زمان استاد علی رضا یک کارگاه کاشی پزی در خیابان الماسیه (باب همایون) داشت . پس از مرگ پدر چندی کارگاه او را می‌گرداند . محمد مدبر، دوست و همشاگردیش در کارگاه پدر، او را در این دوره کوتاه در نقش اندازی روی کاشی و گرداندن کارگاه یاری می‌داد . پس از چندی کارگاه و کار کاشیگری را رها کرد و به نقاشی ساختمان پرداخت.

حسین قوللر آغاسی، نخستین کار نقاشی از داستان‌های شاهنامه و واقعه کربلا را به سفارش مشهدی صفر اسکندریان، قهوه چی قهوه خانه معروف به مشت صفر در میدان سید اسماعیل، بالای آب انبار سید اسماعیل آغاز کرد . هفته‌ها، شبانه روز در این قهوه خانه می‌ماند و داستان‌هایی را که از زبان شاهنامه خوان و نقال قهوه خانه می‌شنید، بر روی پرده و بوم می‌آورد.



آثار [ویرایش]

نقاشیهای زیادی از او به نام او باز مانده که در موزه‌ها و مجموعه‌های خصوصی، یا در دست مردم هست . از آثار او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد :

نبرد رستم و اشکبوس (جنگ هفت لشکر)- ۱۳۱۹
رستم و سهراب – ۱۳۲۱
گرفتار شدن خاقان چین به کمند رستم – ۱۳۲۵
مصیبت کربلا – ۱۳۳۰
کشته شدن دیو سفید به دست رستم – ۱۳۳۳
مرگ [ویرایش]

استاد حسین قوللر آغاسی زندگی سخت و ملالتباری را گذراند . سرانجام در تنگدستی و فقر و تنها و بی یار و همدم در آذر ماه ۱۳۴۵ در گوشه بیمارستان در گذشت . او را در گورستان مسگرآباد به خاک سپردند.



منبع [ویرایش]

هادی سیف. کتاب نقاشی قهوه خانه. انتشارات موزه رضا عباسی.
رده‌های صفحه: نقاشان اهل ایران