درشتی نمودن . [ دُ رُ ن ُ
/ ن ِ
/ ن َ
/ دَ ] (مص مرکب ) درشتی کردن . بسختی و تندی رفتار کردن . پرخاش کردن . تشدد کردن . شدت عمل نشان دادن . سختی و تندی از خود نشان دادن . ازدهاف . عُترسة. عنف [ ع ُ
/ ع َ
/ ع ِ ] . (از منتهی الارب )
: چو پیروز با او درشتی نمود
ندید اندر آن جنگ جز تیره دود.
فردوسی .
چو عاصم بر آن وقوف یافت بقایا و کسور اموال از اهل قم طلب داشت و با ایشان عنف و درشتی نمود. (تاریخ قم ص
30). اًقماط؛درشتی نمودن در سخن . (از منتهی الارب ).