المص

المص . [ اَ لِف ْ لام ْ میم ْ صادْ ] (حروف مقطعه ) ای انا اﷲ اعلم و افصل ؛ منم خدای که میدانم و پیدا میکنم . (ترجمان علامه ٔ جرجانی تهذیب عادل بن علی ). از فواتح سور قرآن است و سوره ٔ اعراف بدان آغاز میشود. در تفسیر کشف الاسرار (ج 3 ص 548) آمده : «المص » نامی است از نامهای قرآن بقول حسن ، آنکه گفت : «کتاب انزل الیک » تا معلوم شود که نام قرآن است . میگوید: قرآن نامه ایست فروفرستاده بتو. ابن عباس گفت : انااﷲ الصادق ، بروایتی دیگر هم از وی : انا اﷲ افصل . زیدبن علی گفت : انا اﷲ الفاصل . عکرمه گفت : انا اﷲ اعلم و أصدق . عطأبن ابی رباح گفت : ثنائی است که اﷲ بر خویشتن کرد بسزای خویش و بقدر خویش . ابن عباس گفت : سوگند است که اﷲ یاد کرد بنام خویش و صفت خویش . قومی گفتند: معنی این همانست که گفت : «الم نشرح لک صدرک ؟» (قرآن 1/94). و شرح این کلمات در صدر سورة البقره مستوفی رفت - انتهی . و رجوع به الم و فواتح سور شود.