کتیت . [ ک َ ] (ع مص ) کَت ّ. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). شروع غلیان نبیذ و جز آن قبل از شدت یافتن . (از اقرب الموارد). رجوع به کت شود. || برانگیخته شدن مرد از خشم . || بانگ کردن کره شتر. || بانگ کردن مرد از شدت خشم مانند کره شتر. || نرم و آهسته رفتن کسی یا گام نزدیک گذاشتن در تند رفتن . (از ناظم الاطباء)
۞ . و رجوع به کَت ّ شود.