اماتة

اماتة. [ اِ ت َ ] (ع مص ) بمیرانیدن . (تاج المصادر بیهقی ). میرانیدن . (ترجمان علامه ، تهذیب عادل ) (منتهی الارب ). میراندن و کشتن کسی را. (غیاث اللغات ). || فرزندمرده شدن . (منتهی الارب ). مردن بچه ٔ زن یا شتر ماده . مردن فرزندیا فرزندان کسی . (از اقرب الموارد). || خداوند شتران مرگ رسیده شدن . (منتهی الارب ). اماتة قوم ؛مرگ افتادن در شتران و نیز در گوسفندانشان . (از اقرب الموارد). || مبالغه کردن در پختن و گداختن گوشت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || ما اَموَتَه ُ؛ چه مرده دل است او و از آن مرگ دل او را قصد کنند زیرا هر فعل که زیادت نپذیرد از آن تعجب نیاورند. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).