آروین

آروین ریشه کردی دارد و ار دو واژه آر=اتش و وین=عشق شکل گرفته و بمعنی اتش عشق میباشد.

این معانی غلط است. آروین از آر (به معنای آتش)+وین (به معنای مانند) تشکیل شده است. پسوند (وین) را در کلمۀ پروین نیز می توان یافت که از پ+وین تشکیل سافته و به معنای مانند پَر است. آروین یعنی مانند آتش. با آرمین هم معنا است.

آروین به معنای تجربه و آزمایش را میرشمس الدین ادیب سلطانی مترجم نامدار استفده کرده و پوزیتیویسم را آروین گروی ترجمه کرده است. ریشۀ این واژه در ترجمۀ ادیب سلطانی برای من ناشناخته است و به نظرم همین معنایی که کاربر ناشناس بالا برای این واژه نوشته درست تر می آید. هرچند این احتمال وجوددارد که این دو واژگانی متفاوت و از دو ریشۀ متفاوت باشند.

آروین، از اوستایی vaēn (دیدن) به همراه پیشوند ساخته شده است. از این ریشه واژه‌های دیگری نیز در زبان‌های ایرانی هست. برای نمونه، همراه با پیشوند fra در پارتی (پارسی میانه اشکانی): frwyn به معنای پیش‌بینی کردن، پیش‌گویی کردن، از نیاایرانی fra-uain* .