خفن

در فرهنگ کوچه و بازار سالهای 1370-1380 هجری شمسی در تهران، به یک چیز با حال و خوب و خوش منظر گفته میشود.
اخیراً این صفت برای نشان دادن هر چیز عجیب، ترسناک و ... هم به کار می رود. نکته این صفت این است که قدری مبالغه در درون خود دارد.

مثال1: "پسر چه ماشین خفنی!"
در این مثال خفن به معنی پیشرفته و گران قیمت است و در کل جهت نشان دادن کمال چیزی به کار رفته است.

مثال2: "من مشروب می خورم اما قرص و شیشه رو دیگه شرمندم. بابا شما خیلی دیگه خیلی خفنید."
خفن در اینجا به معنی منتهی الیه و حد نهایت هر چیزیست حتی اگر آن چیز نکوهیده و نا صواب باشد.