اندرز کردن

اندرز کردن . [ اَ دَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) نصیحت کردن . پند دادن . (فرهنگ فارسی معین ). || ایصاء. (تاج المصادر بیهقی ) (ترجمان جرجانی مهذب عادل بن علی ) (منتهی الارب ). توصیه . (مصادر زوزنی ) (ترجمان جرجانی مهذب عادل بن علی ) (منتهی الارب ). وصایه . عهد. (منتهی الارب ). وصیت کردن . سفارش کردن :
وزان پس بسوی خراسان کسی
فرستاد [ خسروپرویز ] و اندرز کردش بسی .
بدو گفت با کس مجنبان زبان
از ایدر برو تا در مرزبان .

فردوسی .

وگر جنگ سازی تو اندرز کن
یکی را نگهبان این مرز کن .

فردوسی .

چون خبر بگوش لشکر رسید [ خبر خشم اسکندر بلشکر خویش ] عظیم بترسیدند و یکدیگر را اندرز می کردند. (اسکندرنامه نسخه ٔ سعید نفیسی ). چون از دینار حیل خواست کردن مرا بخواند و اندرزی که عادت باشد بکرد. (اسکندرنامه نسخه ٔ سعید نفیسی ).
فرستاده را چون بود چاره ساز
به اندرز کردن نباشد نیاز.

نظامی .

گفت با قاضی و بس اندرز کرد
بعد از آن جام شراب مرگ خورد.

مولوی .

اندرز کرده اند مرا کاندرین جهان
غیر از خدا طلب نکنم هرگز از خدا.

شیبانی .