چیچرو

چیچرو. [ چی چ ِ رَ ] (اِخ ) سیسرون . از بزرگترین خطبای روم است در سوم ژانویه ٔ 107 ق .م . تولد یافت و در هفتم دسامبر سال 43 ق .م . درگذشت . چیچرو در جوانی تا 27سالگی به تحصیل علوم قضائی اشتغال داشت پس از آن سفری به یونان و آسیا کرد و در آن نواحی نیز یکسال در مصاحبت خطبا و دانشمندان زمان بسر برد. سپس به روم بازگشت و در 31 سالگی برای جمعآوری مالیات به جزیره ٔ سیسیلیا رفت و بواسطه ٔ نیک رفتاری محبوب مردم آن جزیره گشت و از جانب ایشان بر ضد «ورس » حاکم رومی که بر آن قوم ظلم بسیار روا داشته بود اقامه ٔ دعوی کرد و «ورس » را با بیان دو خطابه که سخت معروف است محکوم ساخت از آن زمان روز بروز بر شهرت وی بیفزود و در 64 ق .م . به مقام کنسولی نائل آمد و چندی بعد چون فتنه ٔ کاتی لینا را باز بر دستی فرونشاند به لقب «پدر وطن » مفتخر گشت . پس از مرگ قیصر چیچرو به مخالفت آنتونیوس ۞ که هوای دیکتاتوری در سر داشت برخاست و سرانجام مغلوب وی گشت و با آنکه در خیال فرار بود بواسطه ٔ تردید بسیار به دست لشکریان آنتونیوس گرفتار و کشته شد لشکریان آنتونیوس سر و دست او را نزد سردار خویش بردند و آنتونیوس سر و دستهای وی را بر منبر خطابه آویخت . چیچرو را از نظر قضائی درفصاحت و بلاغت نظیری نمیشناسند. ولی از لحاظ سیاسی به پایه ٔ دمستنس ۞ نرسیده است . غالب خطابه ها و آثار فلسفی و مراسلات این خطیب بزرگ اکنون موجود و معرف قریحه ٔ توانا و هوش سرشار و فکر بلند اوست . در حکمت به حکمت آکادمی متمایل است ولی در اخلاق شیوه ٔ رواقیان را دارد در واقع از التقاطیون است و اهمیتش بیشتر به زیبائی بیانش بستگی دارد.