هلموت ریتر

هلموت ریتر (به آلمانی: Hellmut Ritter ) شرق‌شناس، کارشناس الهیات و متن‌شناسی زبانهای لاتین و یونانی، استاد زبانهای فارسی و عربی و نویسنده و پژوهشگر پرتوان آلمانی است.

زندگی [ویرایش]

هلموت ریتر در سال ۱۸۹۲ در لیشته ناو از توابع هسن آلمان پا به جهان گذارد. پس از پایان دوره دبیرستان حدود سه سال به تحصیل در زمینه خاورشناسی نزد کارل بروکلمان و پاول کاله مشغول بود.

پس از آن به استراسبورگ نزد تئودور نولدکه، لندآور و فرانک رفت و از آنان دروس الهیات و متن‌شناسی زبانهای لاتین و یونانی را آموخت. سال ۱۹۱۳ به عنوان پژوهشگر در مؤسسه تاریخ و تمدن خاور زمین در هامبورگ آغاز به کار کرد و در سال ۱۹۱۴ در سن ۲۲ سالگی آزمون شفاهی دوره دکترا را در دانشگاه بن پشت سر نهاد و در سال ۱۹۱۹ در سن ۲۶ سالگی بدون ارائه رساله تخصصی به کرسی استادی خاورشناسی دانشگاه هامبورگ فراخوانده شد.

در سال ۱۹۲۷ او را به ریاست انجمن آلمانی پژوهشهای خاور زمین در استانبول برگزیدند. در سال ۱۹۳۶ در آغاز به سمت دانشیاری و دو سال بعد به سمت استادی زبانهای عربی و فارسی دانشگاه استانبول برگزیده شد. در سالهای جنگ جهانی دوم تا سال ۱۹۴۹ ترکیه را ترک نکرد. در این سال بر کرسی استادی موقت و در سال ۱۹۵۳ بر کرسی استادی تمام وقت شرق‌شناسی دانشگاه فرانکفورت نشست. در سال ۱۹۶۹، در زمان پیری و ناتوانی، برای همیشه به آلمان بازگشت و به گونه‌ای پرشور به کار پژوهش سرگرم شد. ریتر در روز ۱۹ ماه مه ۱۹۷۱ در سن هشتاد سالگی چشم از جهان فرو بست.

آثار [ویرایش]

دریای جان
منتخب آثار امام محمد غزالی زیر عنوان «کیمیای سعادت»
زبان تشبیه در شعر نظامی
تصحیح و ترجمه متون الهی نامه عطار و الاسلامیین اشعری، فرق الشیعه نوبختی، غایه الحکم مجریطی، هفت پیکر نظامی، سوانح احمد غزالی.


منابع [ویرایش]

روزنامه قدس
شورای گسترش زبان فارسی


[نهفتن]
ن • ب • و
محمد عطار نیشابوری
آثار و نوشته‌های مهم
اسرارنامه • مختارنامه • منطق‌الطیر • تذکرةالاولیا

جای‌های مرتبط
نیشابور • شادیاخ • کدکن • آرامگاه عطار نیشابوری • دبیرستان عطار
افراد مرتبط
جلال‌الدین محمد بلخی • سلطان ولد • هلموت ریتر
رویدادهای مرتبط
حملهٔ مغول به نیشابور • ۲۵ فروردین
دیگر
هفت شهر عشق • نمایش هفت شهر عشق • بی‌تو به سر نمی‌شود • آه باران (آلبوم) • ساز خاموش (آلبوم موسیقی) • سرود مهر (آلبوم موسیقی) • دریای جان (کتاب) • دود عود
رده‌های صفحه: خاورشناسان خاورشناسان اهل آلمان
از ویکی پدیا
قس فارسی دیگر
هلموت ریتر Helmut Ritter ، خـاور شناس ، کارشناس الهیات و متن شناسی زبانهای لاتین و یونانـی ، استاد زبانهای فارسی و عربی و نویسنده و پژوهشگر پر توان آلمانی به سبب نوشته ها و ترجمه های گرانسنگی که در متن های فارسی و فرهنگ پر غنای ایرانی دارد ، برای بیشتر اهل پژوهش و مطالعه در ایران نامی آشناست .
هلموت ریتر در سال 1892 در « لیشته ناو » Lichtenau از توابع « هسن »Hessen آلمان پا به جهان گذارد. پس از پایان دوره دبیرستان که زبان های لاتین و یونانی را هم در بر می گرفت ،از « کاسل »Kassel برای تحصیلات عالی به شهر « هاله » Halle واقع در مسیر رود « زاله » Salle رفت . آنجا نزدیک سه سال به آموختن خاور شناسی نزد کارل بروکلمن Karl Bruckmann و پاول کاله Paul Kalle سرگرم بود .
پس از آن به اشتراسبورگ Strausburg نزد تئو دور نولدکه Theodor Nuldke، لندآور Landauer و فرانک Frank رفت و در این ما بین از دروس الهیات و متن شناسی زبانهای لاتین و یونانی نیز بهره گرفت . سال 1913 به عنوان پژوهشگر در موسسه تاریخ و تمدن خاور زمین در هامبورگ Hamburg آغاز به کار کرد و در سال 1914 در سن 22 سالگی آزمون شفاهی دورهً دکترا را در دانشگاه بن Bonn پشت سر نهاد .
آنگاه جنگ جهانی اول او را به خدمت سربازی فرا خواند و روانه استانبول شد . در هنگام سربازی به عنوان مترجم یکی از فرماندهان ارتش آلمان به عراق و فلسطین رفت . پس از پایان جنگ ، در سال 1919 در سن 26 سالگی بدون ارائه ً رساله ً تخصصی به کرسی استادی خاور شناسی دانشگاه هامبورگ فراخوانده شد .
در سال 1927 او را به ریاست انجمن آلمانی ی پژوهش های خاور زمین در استانبول برگزیدند. در سال 1936 در آغاز به سمت دانشیاری و دو سال بعد به سمت استادی زبانهای عربی و فارسی دانشگاه استانبول را عهده دار شد . در سالهای جنگ جهانی دوم تا سال 1949 ترکیه را ترک نکرد . در این سال بر کرسی استادی موقت و در سال 1953 بر کرسی استادی تمام وقت شرق شناسی دانشگاه فرانکفورت Frankfurt نشست . در سال 1969 ، در زمان پیری و ناتوانی ، برای همیشه به آلمان بازگشت و به گونه ای پر شور به کار پژوهش سرگرم شد. ریتر در روز 19 ماه مه 1971 در سن هشتاد سالگی چشم از جهان فرو بست .
« دریای جان » مهم ترین و چشمگیر ترین اثر ریتر است . این کتاب دستامد سالها پژوهش و تلاش پر بار وی در پهنهً عرفان اسلامی و متون منظوم ایرانی است که در آن به بایسته ترین وجهی آثار و احوال و ابعاد روحی شیخ فرید الدین عطار نیشابوری را به بررسی و تحلیل گذارده است . هلموت ریتر درباره این اثر خود می گوید : « یک چیزی راخوب می دانم وآن اینکه می توانم در شخصیت دیگران حلول کنم ». کتاب « دریای جان » به گفته ً محمود اسعدی ، دبیر کنگره جهانی عطار نیشابوری ، « اثری است پیشرو و به ارزش یک دایره المعارف . اثری که هم عرفان اسلامی و هم شعر عرفانی فارسی را به نحو بی نظیری تفسیر می کند . اثری که قابل تصور نیست روزی کهنه شود » .
از دیگر آثار این پژوهشگر توانمند می توان کتاب های زیر را نام برد :
منتخب آثار امام محمد غزالی زیر عنوان « کیمیای سعادت » ، « زبان تشبیه در شعر نظامی » ، و نیز تصحیح و ترجمه متون زیر؛ تصحیح « الهی نامه » عطار ، « الاسلامیین » اشعری ، « فرق الشیعه » نوبختی ، « غایه الحکم » مجریطی ، « هفت پیکر » نظامی ، « سوانح » احمد غزالی .
قس عربی
هلموت رتّر (بالألمانیة: Hellmut Ritter) (١٣٠٩-١٣٩١هـ/١٨٩٢-١٩٧١م) هو مستشرق ألمانی اشتهر بتحقیقاته لمخطوطات عربیة وفارسیة.[1]
[عدل]المراجع

^ رتّر موسوعة المستشرقین للدکتور عبد الرحمن بدیوی، 1992
هذه بذرة مقالة عن شخصیة ألمانیة تحتاج للنمو والتحسین، فساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تصنیفات: موالید 1892وفیات 1971موالید 1309 ه ـوفیات 1391 ه ـمستشرقون ألمان
قس آلمانی
Hellmut Ritter (* 27. Februar 1892 in Hessisch Lichtenau; † 19. Mai 1971 in Oberursel; auch Helmuth Ritter geschrieben) war ein deutscher Orientalist.
Inhaltsverzeichnis [Verbergen]
1 Leben
2 Veröffentlichungen(Auswahl)
3 Nachlass
4 Literatur
5 Dokumentarfilm
6 Einzelnachweise
7 Weblinks
Leben [Bearbeiten]

Der Sohn des reformierten Pfarrers Gottfried Theodor Ritter besuchte das Gymnasium in Gütersloh. Seine Brüder waren der Historiker Gerhard Ritter und der Theologe Karl Bernhard Ritter. Nach seinem Studium bei Carl Brockelmann und Paul Kahle in Halle und Carl Heinrich Becker in Straßburg von 1910 bis 1913, war er ein Jahr als Assistent von Aby Warburg an der Universität Hamburg tätig und von 1914 bis 1918 Dolmetscher für Arabisch, Türkisch und Persisch bei deutschen Truppenverbänden im Irak und in Palästina. Zudem war er Mitarbeiter von 1914 bis 1919 am Lehrstuhl von Carl Heinrich Becker, wo er 1919 sich habilitierte. Er nahm danach eine Professur an der Hamburger Universität an, wo er in den folgenden Jahre mehrere Schriften verfasste.
1925 wurde er wegen § 175 verurteilt und zu einer Zuchthausstrafe verurteilt. [1] Ritter ging danach 1926 im Auftrag der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft nach Istanbul, wo er die Leitung der dortigen Nebenstelle übernahm. Dort förderte er die islamwissenschaftliche Forschung durch eine verstärkte Nutzung der in Istanbul befindlichen Handschriftensammlungen und des zentralen Archivs des Osmanischen Reiches und sorgte dafür, dass die bislang nur marginal vertretenen Disziplinen Turkologie, Osmanistik und Türkeikunde verstärktes Interesse in Deutschland fanden. Ab 1935 lehrte Ritter auch als Professor für Orientalische Philologie an der Universität Istanbul, wo er darauf bestand, dass seine Schüler jährlich eine neue Sprache erlernten. Ritter war Vorsitzender des Orientalischen Instituts Istanbul. Sein Nachfolger wurde sein ehemaliger Assistent und Student, der türkische Orientalist Ahmed Ateş.
Während der Zeit des Nationalsozialismus verblieb Ritter in Istanbul. Er lehnte das NS-Regime entschieden ab. [2]
1949 kehrte er nach Deutschland zurück und übernahm 1953 eine Professur am Orientalischen Seminar an der Universität Frankfurt, wo er 1956 emeritiert wurde. Sodann zog er wieder nach Istanbul und nahm seine Lehrtätigkeit an der Universität Istanbul wieder auf. Zu seinen Schwerpunkten gehörte jetzt auch die Erforschung des Turoyo, einer ostaramäischen Sprache. Einer seiner bekanntesten Schüler ist Fuat Sezgin, der Gründer des Institutes für Geschichte der Arabisch-Islamischen Wissenschaften.
Im Alter von 77 Jahren beendete Helmut Ritter 1969 seine berufliche Tätigkeit und kehrte nach Deutschland zurück. Er verstarb 1971 in Oberursel.
Veröffentlichungen(Auswahl) [Bearbeiten]

Über die Bildersprache Nizami's. 1927.
al-Ḥasan ibn Mūsā an-Naubaḫtī. Die Sekten der Schia. (Edition des arabischen Textes), hrsg. von Helmut Ritter. 1931. 115 S. arab. Text.
Karagös. Türkische Schattenspiele, hrsg. üb. und erl. von Helmut Ritter. Istanbul 1941. XIX, 337 S. dt. und türk. Text, Ill.
Ahmad Ghazzali: Aphorismen über die Liebe, hrsg. von Hellmut Ritter. 1942. VII dt. Text und 106 S. arab. Text.
Philologika XIII. Arabische Handschriften in Anatolien und Istanbul. In: Oriens 2, 1949, 236-314.
Asrar al-balagha, the mysteries of eloquence. 1954.
Das Meer der Seele. Mensch, Welt und Gott in den Geschichten des Farīduddīn ʿAṭṭār. Leiden 1955.
Die Geheimnisse der Wortkunst (Asrār al-balāgha) des ʿAbdalqāhir al-Curcānī. Aus dem Arabischen übersetzt und mit Anmerkungen versehen von Hellmut Ritter. 1959. 33* u. 479 S. dt. Text.
Al Ghasâli: Das Elixier der Glückseligkeit. Düsseldorf 1959 (2. Auflage 1981). [Auswahlübersetzung aus Kīmiyā-i saʿādat und Iḥyāʾ ʿulūm ad-dīn, beide von Abū Ḥāmid Muḥammad ibn Muḥammad al-Ġazālī.]
Abū l-Ḥasan ʿAlī ibn Ismāʿīl al-Ašʿarī: Die dogmatischen Anhänger der Lehren des Islam. [Edition des arabischen Textes] hrsg. von Hellmut Ritter. 1963. XXXIII, 677 S. arab. Text.
Turoyo. Band I. 1967.
von Fariduddin Attar, Hellmut Ritter (Übersetzer): Geschichten und Aphorismen des persischen Dichters und Mystikers. 1995. ISBN 3928395114
Nachlass [Bearbeiten]

Ein Teil des Nachlasses von Hellmut Ritter wird als Depositum im Hessischen Staatsarchiv Marburg (Bestand 340 Ritter b) aufbewahrt.[3]
Literatur [Bearbeiten]

Hellmut Ritter und die DMG in Istanbul Istanbul, Orient-Institut der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft 1997 (Pera-Blätter Nr.15)pdf
Thomas Lier: Hellmut Ritter in Istanbul 1926-1949. In: Die Welt des Islams 38, 1998, S. 334-385
Holger Preißler: Hellmut Ritter. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 21, Duncker & Humblot, Berlin 2003, S. 660 f. (Onlinefassung).
Georg Stauth, Faruk Birtek (Hrsg): Istanbul. Geistige Wanderungen aus der "Welt in Scherben" Transcript, Bielefeld 2007 ISBN 9783899424744 ISBN 3899424743 (vor allem über Traugott Fuchs und Hellmut Ritter)
Dokumentarfilm [Bearbeiten]

Hayal (BRD/Türkei 1990, u.a. mit Merlyn Solakhan, Manfred Blank) ist ein Dokumentarfilm über das Karagözspiel sowie Leben und Werk Ritters, der den größten Teil seines Arbeitslebens in Istanbul zugebracht hat und dem wir fast alles verdanken, was wir heute über das Karagözspiel wissen.
Einzelnachweise [Bearbeiten]

↑ Bernd-Ulrich Hergemöller: Mann für Mann. Biographisches Lexikon, Hamburg 1998, S. 588
↑ ebenda
↑ Übersicht über den Bestand Familienarchiv Ritter (340 Ritter b) Hessisches Archiv-Dokumentations- und Informations-System. Abgerufen am 3. Juli 2011
Weblinks [Bearbeiten]

Literatur von und über Hellmut Ritter im Katalog der Deutschen Nationalbibliothek
Normdaten (Person): PND: 11910296X | LCCN: n86081053 | VIAF: 39417081 | Wikipedia-Personensuche
Kategorien: OrientalistTurkologeMitglied der British AcademyMitglied des Deutschen Archäologischen InstitutsKorporierter im WingolfDeutscherGeboren 1892Gestorben 1971Mann