بسیچ

این واژه در این سروده ی فردوسی (آفرینش ماه) به کار رفته: چراغ است مر تیره شب را بسیچ*** به بد تا توانی تو هرگز مپیچ/ نگارش درست افسم afsam (مصرع) نخست، چنین است: چراغ است مر تیره شب را به سیچ. سیچ به معنی راهنمایی است و از واژه ی سنسکریت: سوچریته sucarita.
(راهنما) گرفته شده است. مولوی: ماه بی گفتن چو باشد رهنما*** چون بگوید شد ضیا اندر ضیا/ پس معنی افس afs (بیت) این است: ماه چراغی است که برای راهنمایی مردم در شب تیره آفریده شده است و به سپاسگزاری از آفرینش این چراغ، گرد بدی ها مپیچ. (علی محمد عالیقدر 09163657861)