نگونساری . [ ن ِ ] (حامص مرکب ) آویختگی . واژگونی . (ناظم الاطباء). نگونسار بودن . رجوع به نگونسار شود. || سرنگونی . به خاک افتادگی . مقابل افراشتگی
: به دولتت عَلَم دین حق فراشته باد
به صولتت عَلَم کفر در نگونساری .
سعدی .
|| سربه زیرافکندگی . (ناظم الاطباء). سرافکندگی . خواری . پستی
: تو چو خر فتنه ٔ خور چون شدی ای نادان
اینْت نادانی و نحسی و نگونساری .
ناصرخسرو.
|| هلاک . (یادداشت مؤلف )
: که در نگونساری و خاکساری ایشان راحت و آسایش انام و تازگی ایام است . (تاریخ قم ص
4).