دیوساز. [ وْ ] (ص مرکب ) با ساز دیوان . با ساخت دیو. دیوسازیده . پرورده ٔدیو. || کنایه از شیطان منش
: چنین داد بهرام پاسخش باز
که ای بیخرد ریمن دیوساز.
فردوسی .
یکی نامه بنویس زی خشنواز
که ای بیخرد ریمن دیوساز.
فردوسی .
بخسرو چنین گفت کای سرفراز
نگه کن که آن بنده ٔ دیوساز.
فردوسی .
بنزدیک قیصر فرستاد باز
که شمشیر این بنده ٔ دیوساز.
فردوسی .
بدو پهلوان گفت کای دیوساز
چرا رفتی از نزدمن بی جواز.
فردوسی .
چنین گفت پس با سکندر براز
که طینوش بی دانش دیوساز.
فردوسی .