مطعم . [ م َ ع َ ] (ع مص ) خوردن . || (اِ) طعام ، خوراک . ج ، مطاعم . (ناظم الاطباء). آنچه که خورند. (از اقرب الموارد)
: سیری آز و نیاز خلق جهان را
در کف رادش نهاده مطعم و مشرب .
سوزنی (دیوان چ شاه حسینی ص 18).
صوفئی از فقر چون در غم شود
عین فقرش دایه و مطعم شود.
مولوی .
|| سفره خانه . مهمانخانه . موضعالطعم . (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط).