پشیمانی خوردن

پشیمانی خوردن . [ پ َ خوَرْ/ خُرْ دَ ] (مص مرکب ) ندامت . تَندﱡم . تأسف . تلهﱡف . تفکﱡه : مردم چرا از کاری پشیمانی خورند که دیگر بار خورده باشند. (از قابوسنامه ). گویند که برهمین از کشتن چندان مردم پشیمانی خورد و گفت ... (مجمل التواریخ و القصص ). آن پشیمانی که خوردی از بدی
ز اختیار خویش گشتی مهتدی .

مولوی .

آنچنان مستی مباش ای پرخرد
که بعقل آید پشیمانی خورد.

مولوی .

اندیشه کردن که چه گویم به از پشیمانی خوردن که چرا گفتم . (گلستان سعدی ).
نیست باک از کشتنم ترسم پشیمانی خورد
آنکه فتوای هلاک دوست از دشمن گرفت .

سنجر کاشی (از فرهنگ ضیاء).

هر که مال نخورد پشیمانی خورد. (ازمجموعه ٔ امثال چ هند). تهکّم ؛ پشیمانی خوردن بر فوت کاری . (منتهی الارب ).