پرنون .[ پ َ ] (اِ) دیبای منقش . پرنو. پرنیان
: نپرّد بلبل اندر باغ جز بر بسّد و مینا
نپوید آهو اندر دشت جز بر غالی
۞ و پرنون .
رودکی (از شعوری ) (جهانگیری ).
شمشاد ببوی زلفک خاتون شد
گلنار برنگ توزی و پرنون شد.
منوچهری .
ز دیبا و پرنون شتروار شصت
ز پوشیدنی جامه پنجاه دست .
اسدی .
گرچه ز پشمند هر دو هرگز نبود
سوی تو ای دوربین پلاس چو پرنون .
ناصرخسرو.
و بیت اخیر مینماید که این جامه از پشم میکرده اند.