منحور

منحور. [ م َ ] (ع ص ) گلوبریده . (المعجم چ مدرس رضوی چ 1 ص 43). نحرکرده .بریده . (یادداشت مرحوم دهخدا) (از اقرب الموارد).
- نحر منحور ؛ سینه ٔ شکافته . گلوی بریده : و النحرالمنحور... ۞ ، قسم به گلوی بریده . (یادداشت مرحوم دهخدا).
|| مستقبل . (اقرب الموارد). || (اصطلاح عروض ) اجتماع جَدْع و کَشْف است ، در مفعولات ُ «لا» بماند،«فع» به جای آن بنهند، و فع چون از مفعولات ُ خیزد آن را منحور خوانند؛ یعنی گلوبریده . از بهر آنکه بدین زحاف از این جزو گویی رمقی بیش نمی ماند آن را نحر خوانند. (المعجم چ مدرس رضوی چ 1 ص 43).