اشتهار
نویسه گردانی:
ʼŠTHAR
اشتهار. [ اِ ت ِ] (ع مص ) آشکارا کردن و آشکارا شدن . یقال : اشتهره فاشتهر. (منتهی الارب ). لازم و متعدی است . گویند فلان را فضیلتی است که مردم آنرا شهرت داده اند. و هم گویند: فلان به فضل مشهور شده است . (از اقرب الموارد). در فارسی به معانی شهرت و ناموری و معروفیت بکار می رود.
واژه های همانند
۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۸ ثانیه
اشتهار داشتن . [ اِ ت ِ ت َ ] (مص مرکب ) نامداری داشتن . ناموری داشتن . مشهور و معروف بودن .
اشتهار یافتن . [ اِ ت ِ ت َ ] (مص مرکب ) شهرت یافتن . مشهور شدن .