لاوا

لاوا. [ وَل ْ لاه ] (ع ق مرکب ) نه بخدا. نه سوگند با خدای . قید نفی است بجای هرگز و ابداً :
هرچه در شرط جوانمردی باشد بدهد
هیچکس دیده جوانمرد چنین ، لاواﷲ.

فرخی .

لاواﷲ کاین بساط معمور
نطعی است که نیست قطع ازو دور.

نظامی .

سرو می گفت که من همسر بالای توام
گفت گل قد تو و قامت او لاواﷲ.

نجیب الدین جرفادقانی .

کسی آزار درویشان تواند جست لاواﷲ
که گر خود زهر پیش آری بود حلوای درویشان .

سعدی .

مگر آن درم ها را دزد برد؟ گفت لاواﷲ بدرقه برد. (گلستان ).